آسانسور بیمارستانی

آسانسور بیمارستانی این نوع آسانسور ها جهت حمل و نقل بیمارستان و یا تخت های اتاق های عمل در مرکزهای درمانی از قبیل کلینیک ها ، بیمارستان ها ،درمانگاه ها، نصب و راه اندازی می گردنند.بیمارستان ها عموما در ۲ تا ۳ طبقه و بیشتر بنا می شوند. در مراکز شهرها با سطح بنای کم و در ارتفاع زیاد طراحی و ساخته می شوند. از اهم مواردی که باید در طراحی بیمارستان مد نظر قرار گیرد عرض راهروهاست که باید با ابعاد تخت ها و ترولی های حمل مواد و وسایل متناسب باشد که بهنگام فعالیت آنها مشکلاتی با تردد نفرات بوجود نیاید.

آسانسورها در بیمارستان های مرتفع از ابزار حیاتی در جریان جابه جایی مناسب عمومی هستند و باید به طور مناسبی انتخاب و در محل صحیحی مستقر شوند. آسانسورها بجزء جابه جایی مناسب مسافرین باید بتوانند در ساختمان تخت بیمار را از طبقه ای به طبقه ای دیگر جابه جا کنند. یک طراح آسانسور کارشناس ترافیک آسانسور) باید از نحوه و طرز کار یک بیمارستان و همچنین حرکت و ارتباط بخش های آن با یکدیگر اطلاع کافی داشته بند. تعداد کارمندان و کارکنان هر سیکل کاری در شبانه روز، عبادت کنندگان را در محاسبات مورد دقت قرار دهد و نیز موقعیت بخش ها، درمانگاها را کاملا در طرح ببیند.

از دیگر مواردی که باید مد نظر قرار داد نحوه توزیع غذا، تخلیه مواد زاید، انتقال لباس های چرک و تمیز، خروج و ورود بیماران اورژانسی و حتی بارگیری وسایل به داخل بیمارستان می باشد، زیرا جدا کردن آسانسورهای تخت بیماربر از عبادت کنندگان و کارمندان مهم بوده و لذا از احتمال انتقال امراض واگیردار به بیماران و یا بالعکس جلوگیری به عمل می آید.

در قوانین جدید هر نوع ساختمانی که احتمال دارد افراد معلول با صندلی چرخدار عبور و مرور نمائید بایستی به آسانسور تخت بر مجهز گردند.
آسانسور بیمارستانی آسانسور های بیمار بر و بیمارستان با توجه به نوع کاربری خاصی که دارند و از آنها جهت جابه جایی تخت های بیمارستانی استفاده میشود که ابعاد آنها بزرگ است باید همه ازنظر ابعاد کابین و هم ازنظر سیستم های موتورخانه ای دارای استانداردهای مخصوص باشند. این نوع آسانسورها باید از نظر ابعاد کابین این ظرفیت را داشته باشد که حداقل یک تخت بیمارستان ویک پرستار در کنار آن در کابین این آسانسور جایگزیند.
و نیز به دلیل ابعاد بزرگ و نوع استفاده ی خاص این نوع از آسانسور ها باید استاندارد های معین و مشخصی را هم در ابعاد و هم هم در سیستم موتور خانه ای رعایت نماید.

آسانسورها در بیمارستانها دارای دو نوع کارکرد عمده هستند.
۱-آسانسورهای حمل بیمار که در این آسانسورها و ترولی های مواد یا وسایل جابه جا می شوند
۲-آسانسورهای جابجایی کارمندان و عیادت کنندگان
این دو جریان جابه جایی نباید با یکدیگر تداخل کنند و آسانسور آنها از هم مجزا باشد زیرا به هنگام احضار آسانسور توسط کارمندان و کارکنان و یا عیادت کنندگان ممکن است برای بیمار اورژانسی که در داخل کابین در حال جابه جایی است مشکلاتی پیش آید، ضمن بیمارانی که از بیرون برای مداوا (غیر اورژانسی) به بیمارستان مراجعه می کنند جهت عدم تداخل ترافیک و مسیر تردد آنها آسانسورهای آنها باید از دیگر آسانسورها که عموما در مجموعه درمانگاهاست جداگانه باشد. انتقال بیمار در یک آسانسور باید بصورت ارام و حرکت آن در توقف و شروع به حرکت مجدد به صورت نرم بوده و شتاب گیری و تکانهای کابین (تغییرات شتاب) تا به کمترین حد خود برسد.

سرعت آسانسورهای بیمارستانی
معمولا حداکثر سرعت کابین بیماربر امتر بر ثانیه و مقدار شتاب ۹٫۵ متر بر مجذور ثانیه می باشد. حرکت درب ها باید طوری باشد که امکان خروج آرام و ایمن مسافرین از داخل کابین به بیرون و یا به داخل فراهم آید. سیستم ایمنی مانع بسته شدن درب به هنگام وجود مانع در بین چارچوب و درب کابین از نوع الکتریکی باشد حتی از برخورد درب به صورت ضعیف به بیمار و یا تخت آن و به ترولی های حمل بار جلوگیری گردد..
رعایت موارد فوق باعث افزایش کیفیت کارکرد آسانسور شده و از اهمیت زیادی برخوردار هستند. باید سعی شود آسانسورها از کیفیت و کمیت خوب و مناسبی برخوردار بوده و در تعیین سرعت، ابعاد و تعداد آنها دقت کافی بعمل آید