قوانین فضاهای امن و لابی آسانسورها

قوانین فضاهای امن و لابی آسانسورها

1. ((فضای امن در برابر آتش))فضایی است که در نظر گرفته شده برای کلیه افرادی که به دلیل خطر حریق از فضای تصرف خود خارج شده اند و بواسطه عدم توانایی در استفاده از پلکان اضطراری و یا به هر دلیل دیگری نمیتوانند فورا تراز طبقه خود را به مقصد تراز تخلیه خروج ترک کنند ، از این رو نیاز است در بخشی مطمئن از همان تراز ساختمان به انتظار رسیدن نیروهایامدادی و آتش نشانان باشند.
2. در ساختمان های بالای ۲۳ متر جانمایی یک فضای امن به گنجایش تصرف حداقل ۵۰% متصرفان به ازای سرانه هر نفر ۰۲۸,۰ متر برای یک طبقه از هر سه طبقه پی در پی در تراز ساختمان الزامیست. مساحت جانمایی فضای امن بایددر هیچ حالتی کمتر از شش متر مربع نباشد و حداقل عمق ( عرض) آن نیز کمتر از دو متر نباشد.
3. جانمایی فضای امن به ازای یک طبقه از هر سه طبقه متوالی باید بگونه ای باشد که هیچ تراز طبقه ای فاصله ای بیش از یک طبقه برای رسیدن متصرفان به یک فضای امن نداشته باشد.
4. فضای امن باید حداقل دو ساعت در مقابل حریق دود بند و مقاوم در برابر آتش باشد
5. وجود فضای امن در برابر آتش برای هر تراز طبقه ای که دارای بار تصرفی بیش از ۵۰ نفر است( فارغ از تعداد طبقات آن ساختمان و یا ارتفاع طبقه مذکور از سطح زمین) الزامیست ؛این فضا میتواند به عنوان فضایی مشترک با لابی آسانسور آتش نشانی و با در نظر گرفتن شرایط ویژه طراحی لابی آسانسور آتش نشان ، با فضای مذکور ادغام شود.
6. فضای امن با مصالح تایید شده  از سوی مقام مسئول باید حداقل دو ساعت ایمنی خود را در برابر شعله های آتش و نفوذ دود حفظ کند.
7. تمامی فضاهای امن در طبقات باید دسترسی محافظت شده به حداقل یک خروج (پلکان دور بند و دود بند مطابق با ضوابط مبحث سوم مقررات ملی ساختمان) را داشته باشند.
8. تمامی فضاهای امن در برابر حریق باید به واسطه درب های ایمن مقاوم در برابر آتش و دود بندی شده و یا پرده های ضد آتش و دودبند مورد تایید از سایر فضاهای ساختمانی جدا گردند و جنس مصالح و دود بندی آنها حداقل دو ساعت تمام در برابر حرارت اتش و نفوذ دود مقاوم باشد.
9. فضای امن در برابر آتش میتواند در صورت تایید مسئولان ذی ربط به صورت مصنوعی و به واسطه پرده های مکانیکی و با کنترل الکتریکی ایجاد شود و الزاما نیازی نیست به واسطه مصالح سخت و دائمی ساخته شوند. این پرده ها باید به صورت الکترونیکی به کاشف های اعلام حریق متصل باشند و در هنگام حریق به صورت اتوماتیک به انجام وظیفه بپردازند.
10. فضای امن نمیتواند در بن بست های عبوری طبقات طراحی شود و دسترسی محافظت شده آن به یک پلکان اضطراری الزامیست.
11. ادوات مکانیکی ایجاد پرده های جدا کننده فضا و مسائل الکتریکی مربوط به حرکت آنها باید به تایید مقام مسئول برسد و دود بندی ادوات مکانیکی الحاقی نیز باید مورد تایید قرار بگیرد بگیرد.( ادوات فوق باید به صورت ادواری و در زمان های مشخص مورد آزمایش به منظور تایید صحت عملکرد آنان قرار بگیرند)
12. الزام است در کلیه فضاهای امن دتکتور های دودی، و ادوات اطفاء ( خاموش کننده ای پودری استاندارد ) نصب گردند.
13. بار حریق در مناطق امن در برابر آتش به هر صورت باید صفر باشد و وجود وسایل و لوازم اداری از قبیل صندلی ، میز ، پرده و  به هر عنوان در فضای امن ممنوع می باشد.
14. باید در فضای امن داکت تهویه هوا تعبیه شود تا فضای امن بتواند هوای تازه مورد نیاز خود را در شرایط اضطراری از فضایی بیرون از ساختمان تامین کند.
15. در کلیه نقشه های برقی و تاسیساتی عبور ادوات برقی از جمله سیم کشی ها به غیر از بخش سرویس دهنده به فضای امن و داکت های مکانیکی به غیر از کانال تهویه فضای امن از سقف و یا دیواره فضاهای امن ممنوع است.
16. لازم است مصالح به کار رفته در جداره فضای امن از نوع مقاوم در برابر حریق باشند و در هنگام آتش سوزی نیز فاقد دود سمیو ترجیحا هر گونه دودی باشند.
17. استفاده ازسقف های کاذب در فضای امن ممنوع است.
18. سیم کشی های برقی و الکترونیکی فضای امن باید دارای عایق های حرارتی مقاوم در بابر حریق باشند تا حداقل به مدت دو ساعت در برابر حریق مقاوم باشند.
19. کابل های منبع تغذیه الکتریکی اولیه وثانویه آسانسور آتشنشانان در فضای امن باید در برابرآتش محافظت شده وجدا از یکدیگر و جدا از سایر منابع تغذیه باشند.
20. در صورت قطع برق شهری برق فضای امن باید از طریق سیستم ذخیره برق ثانویه (ذخیره) تامین شود.
21. لامپ های که درنور پردازی ثانویه درهنگام حریق ایفای نقش میکنند لازم است درون حباب های ویژه مقاوم در برابر حرارت، محافظت شوند.
22. لازم است مسیر رسیدن به فضای امن در طبقات با تابلو های ویژه مشخص شود.
23. طول مسافت پیمایشی برای رسیدن به فضای امن باید فاقد پله و اختلاف سطح باشد در غیر این صورت لازم است شیب راه ، جهت حرکت معلول و یا برانکارد وجود داشته باشد و در صورت جانمایی شیب راه در طرح باید دستگیره ویژه عبور معلولین از شیب راه نیز جانمایی شود.
24. حداکثر طول پیمایش برای رسیدن به فضای امن در یک طبقه حداکثر ۴۵ متر باشد.
25. فضای امن میبایست به طور کامل به شبکه بارنده مجهز شود.
26. فضای امن ترجیحا باید در مکانی جانمایی شود که دسترسی نیرو های آتشنشان ( از طریق آسانسور، پلکان و یا نردبان)به آن آسانتر باشد.