سیستم مانیتورینگ و سیستم تعمیر اسانسور از راه دور

سیستم مانیتورینگ آسانسور

سیستم مانیتورینگ آسانسور دستگاهی است که در آسانسور نصب می‌شود (این مورد برای پله‌های برقی نیز اعمال می‌شود) که به طور مداوم بر عملکرد آسانسور نظارت می‌کند و صدها عملکرد سیستم را در هزاران آسانسور ردیابی می‌کند.

سیستم تعمیر و نگهداری آسانسور از راه دور

اگر آسانسوری دچار نقص شود و سیستم مشکلی را تشخیص دهد، به درستی علت و مکان آن را تشخیص می‌دهد، سپس به طور خودکار خدمات را با شرکت خدمات آسانسور تماس می‌گیرد. این سیستم همچنین امکان پیش‌بینی برنامه‌های تعمیر و نگهداری را به تشخیص داده‌های جمع‌آوری‌شده از آسانسور می‌دهد تا زمان خرابی احتمالی و تعداد تماس‌های سرویس را کاهش دهد.

این سیستم می تواند توسط شرکت خدمات آسانسور بدون هزینه اضافی، بسته به قرارداد تعمیر و نگهداری ارائه شود. با این حال، مالکان ساختمان همچنان باید هزینه تلفن ثابت، شبکه پهن باند (به ویژه سیستم‌ها مبتنی بر اینترنت اشیاء (IoT) و محاسبات لبه‌ای) یا خدمات تلفن همراه را بپردازند تا سیستم را به شرکت خدمات آسانسور متصل نگه دارند.

سیستم مانیتورینگ برای ساختمان های فردی

این سیستم به عنوان یک پنل نظارتی معمولاً در دفتر مدیریت ساختمان نصب می شود. این یک نرم افزار کامپیوتری است که به مالکان ساختمان اجازه می دهد سیستم های آسانسور و پله برقی را در یک یا چند مکان نظارت کنند.

این سیستم معمولاً به گزینه های مختلفی برای مدیریت سیستم های آسانسور مجهز است، مانند:

تغییر حالت عملیات (پارکینگ، سرویس مستقل و غیره)

کنترل دسترسی (تغییر وضعیت قفل کف)

برنامه ریزی حالت اوج بالا/پایین

پخش تاریخچه ترافیک

ثبت عیب

ایجاد گزارش

انواع درب اسانسور

انواع درب آسانسور

اگر در صنعت آسانسور هم فعال باشید ممکن است به این باور رسیده باشید که همه ی درب های آسانسور یکسان هستند؛ اگرچه ممکن است یکسان باشند ولی برخی ویژگی هایی دارند که آن ها را از یکدیگر متمایز می سازد. در ادامه چهار نوع اصلی گزینه درب آسانسور را بررسی می کنیم. کشف کنید که کدام نوع برای ساختمان شما بهترین است.

تک سرعته سمت باز (Single-Speed Side Open)

با این نوع، درب به یک طرف، به چپ یا راست می‌چرخد تا افراد وارد کابین یا خارج شوند. این مقرون به صرفه ترین نوع سبک درب آسانسور است و معمولاً در ساختمان های قدیمی یافت می شود. برای طرح های ساختمانی که چاه آسانسور در دیوار تعبیه شده و فضای بیشتری در یک طرف آن دیوار نسبت به طرف دیگر وجود دارد، ایده آل است.

کنار(سمت) باز دو سرعته (Two-Speed Side Open)

هنگامی که فضای دیوار کافی برای ذخیره یک درب فلزی کامل وجود ندارد، مدیران املاک ممکن است درهای مرکزی دو سرعته را در نظر بگیرند. اینها از یک درب دو پانل استفاده می کنند که با یک حرکت می لغزند. یکی از درها پشت در می لغزد و سپس هر دو در یک طرف دیوار ناپدید می شوند. این به کاهش نیاز به فضاهای بین کابین های آسانسور که عرض کامل درب آسانسور است کمک می کند.

مرکز باز تک سرعته (Single-Speed Center Open)

این گزینه آسانسور استانداردی است که در اکثر ساختمان‌ها، به‌ویژه تنظیمات مدرن‌تر پیدا می‌کنید. در این نوع، درهای آسانسور با جدا شدن از هم باز می شوند و سپس با برگشت به هم بسته می شوند. معمولاً هر دو درب به یک اندازه هستند، بنابراین باید فضای کافی در هر دو طرف دیوار وجود داشته باشد تا درها هنگام باز شدن موقتاً ذخیره شوند.

مرکز باز دو سرعته (Two-Speed Center Open)

این سبک درب آسانسور عناصر سه گزینه بالا را ترکیب می کند. بسیار کمتر رایج است و قطعات متحرک بیشتری دارد. در واقع این یکی چهار پنل دارد. دو پانل به سمت چپ و دو پانل به سمت راست حرکت می کنند. پانل های دوتایی در دو طرف پشت هم قرار می گیرند تا در فضا صرفه جویی شود.۱

انواع نماهای ساختمان

نمای خارجی

هنگامی که به یک ساختمان نگاه می کنید آنچه که برای اولین بار توجه شما را به خود جلب می کند، نمای آن است. نمای ساختمان، ظاهر بیرونی هر ساختمان است و نقش بسیار مهمی در زیبایی و جذابیت آن ایفا می کند. در طراحی نما، معماران و سازندگان با توجه به شرایط آب و هوایی، موقعیت جغرافیایی، تعداد طبقات ساختمان، سلیقه افراد و بودجه آن ها اقدام به انتخاب نوع مصالح می کنند.

نمای بیرونی به منزله یک لایه محافظ برای ساختمان است که نه تنها آن را در برابر عوامل مختلف محافظت می نماید بلکه نقش بسیار مهمی در زیبایی آن دارد. نمای ساختمانی و طراحی نمای ساختمان مسکونی به منظر شهری شکل می دهد، از این رو طراحی نماهای مختلف باید با یکدیگر هماهنگی داشته باشد. نکته دیگری که باید به آن توجه داشته باشید، هماهنگی درب ورودی ساختمان با هارمونی نمای ساختمان می باشد.

انواع نمای ساختمان

در نماسازی ساختمان از مصالح مختلفی استفاده می شود از جمله فلز، سنگ، آجر، کامپوزیت، بتن و چوب که هر کدام مزایای خاص خود را دارند. در ذیل به معرفی انواع نمای ساختمان می پردازیم. با ما همراه باشید.

نمای آجری

نمای آجر از جمله نماهایی است که از گذشته تا امروز مورد استقبال قرار گرفته است. آجر در انواع مختلف تولید میشود. طراحی نمای آجری به دلیل بالا بودن تنوع آجرها بسیار متنوع است و یک معمار با توجه به سلیقه خود می تواند زیباترین طرح را اجرا کند.

آجرنما ساختمان، به صورت ساده و یا دکوراتیو قابل طراحی است و در هر دو شکل جلوه ای زیبا به ساختمان می بخشد. از جمله انواع آجر می توان به آجر نما نسوز، آجر نما طرح چوب، آجر دکوراسیون داخلی، لعاب دار حصیری، آجر نما سفید، آجر نما قرمز، کارتنی، دکوراتیو، کف فرش، آجر نما زرد، رستیک، شاموتی، آجر نما نسوز سفید، آجر نما نسوز قرمز، آجر نما نسوز انگلیسی، آجر نما پلاک و قزاقی اشاره نمود.

ضوابط اجرای نمای آجری

بر اساس ضوابط، امکان رنگ آمیزی نمای آجری وجود ندارد. برای مثال در شهر اصفهان و بر اساس بافت سنتی شهر، استفاده از آجرهایی به رنگ بژ، کرم و آجرهای سنتی امکان پذیر می باشد.

نمای کامپوزیتی

طراحی نمای ساختمان کامپوزیت بر مبنای استفاده از ورق های کامپوزیت آلومینیوم صورت می گیرد. از مزایای کامپوزیت نما می توان به وزن سبک، تنوع رنگ بالا، قابلیت شستشو، مقاومت حرارتی، رطوبتی و صوتی اشاره نمود.

در حال حاضر نماسازی اکثر ساختمان های مدرن با ورق های رنگارنگ کامپوزیت صورت می گیرد، زیرا زیبایی این نما فوق العاده است اما قیمت بالا یکی از معایب نمای کامپوزیت به شمار می رود که امکان استفاده از آن را برای تمام افراد فراهم ننموده است. شرکت الیت طراح و مجری زیباترین نماهای کامپوزیت آلومینیوم در ایران میباشد.

ضوابط اجرایی نمای کامپوزیت

بر اساس ضوابط اجرایی، استفاده از نمای کامپوزیت و آلومینیومی حداکثر ۲۰ درصد در سطح کلی نمای ساختمان مشرف به معابر مجاز می باشد.

نمای سیمانی

نمای سیمانی یا نمای بتنی ساختمان از جمله نماهایی است که قیمت اجرای آن ارزان می باشد. سرعت اجرای این نما بالاست و در کمترین زمان ممکن می توان آن را بر روی سطح خارجی ساختمان اعمال نمود. نماکاری ساختمان با سیمان با استفاده از بهترین متریال صورت می گیرد تا سطح کار از کیفیت مناسب برخوردار باشد.

نمای سیمانی از مقاومت لازم در برابر حریق برخوردار است و در صورت بروز آتش سوزی از انتشار آن جلوگیری می کند. در اجرای نما سیمانی ساختمان از سیمان سفید و یا سیمان رنگی استفاده می شود که هر کدام زیبایی خود را دارد. لازم به ذکر است که شستشوی نمای سیمانی بسیار آسان است، از این رو این نما را می توان نمایی ساده و در عین حال زیبا برای ساختمان دانست.

از جمله معایب استفاده از نمای سیمانی این است که امکان شکستگی و ترک خوردگی در آن وجود دارد و عایق صوتی ضعیفی می باشد. همچنین گرد و خاک را به راحتی به خود جذب می کند.

نمای سنگی

نمای سنگی از جمله نماهای لوکس است که همواره زیبایی و جذابیت خود را در طول زمان های مختلف به نمایش می گذارد. با استفاده از انواع سنگ ساختمانی اجرا می شود. قیمت سنگ نما در مقایسه با سایر مصالحی که برای نماکاری استفاده می شوند، بالاتر است. نمای رومی یکی از نماهای سنگی است که زیبایی حیرت آوری به ساختمان می بخشد.

در سنگ نمای رومی از سنگ مرمر، سنگ تراورتن و سنگ گرانیت استفاده می شود که هر کدام زیبایی و ویژگی های منحصر بفرد خود را دارند. نمای سنگی سالیان سال ماندگار است و در برابر عوامل مختلف نظیر باد، باران، برف، نور خورشید و گرد و غبار مقاوم می باشد.

سنگی که برای نمای ساختمان انتخاب می شود باید از دوام و استحکام لازم برخوردار باشد، در غیر این صورت در اثر انقباض و انبساط دچار ترک خوردگی خواهد شد. نمای سنگی ساختمان مسکونی و یا سایر بناها نیازمند مراقبت می باشد و هر چند وقت یکبار، نماشویی آن الزامیست.

نکات اجرایی نمای سنگی

براساس ضوابط مربوط  نماسازی، رعایت نکات ایمنی در هنگام استفاده از سنگ الزامی بوده و امکان استفاده از هر نوع رنگ سنگ در ساخت نما امکان پذیر نمی باشد. در شهر اصفهان استفاده از سنگ صرفا در ترکیب با آجر و به میزان ۲۰ درصد امکان پذیر می باشد.

نمای رومی

نمای رومی در دسته سبک کلاسیک قرار می گیرد. در طراحی این سبک از مصالحی هم چون سنگ تراورتن، گرانیت و مرمر استفاده می شود. از ویژگی های این سبک می توان به قوس ها و ستون های تزئینی اشاره کرد. در برخی موارد، طراحی نمای رومی با سنگ تراورتن صورت می گیرد. نمای سنگی رومی نمونه ای از زیباترین نماهای ساختمان می باشد. نمای رومی ساده نیز از پر طرفدارترین نماها می باشد.

 

نمای شیشه ای

نمای شیشه ای ساختمان از جمله پرطرفدارترین نمای ساختمانی است که در تمام ساختمان های مسکونی، اداری و تجاری به چشم می خورد. این نوع نما نقش بسزایی در تامین نور برای فضای داخلی به عهده دارد.

شیشه به دلیل بازتاب نور از جذابیت بالایی برخوردار است و استفاده از آن در نمای شیشه ای اسپایدر گرفته تا نمای شیشه ای فریم لس علاوه بر زیبایی، نور و گرمای لازم را به دلیل عبور نور برای ساختمان تامین می کند. اصولاً در اجرای نمای شیشه ای از شیشه سکوریت و یا شیشه رفلکس استفاده می شود. میتوانید با متخصصین الیت در مورد طراحی و اجرای این نما مشورت نمایید.

ضوابط اجرایی نمای شیشه ای

ضوابط اجرای نما در شهرهای مختلف و بر اساس بافت شهر می تواند متفاوت باشد. برای مثال در شهر اصفهان استفاده از نمای شیشه ای و شیشه های رفلکس در نمای اصلی و جانبی ممنوع می باشد.

نمای کرتین وال

به نمای شیشه ای کرتین وال نیز معروف است.

نمای چوبی

یکی از زیباترین نماهای ساختمانی، نمای چوبی است که این روزها در ساخت خانه های مدرن اجرا می شود. ترکیب چوب با سایر متریال ها نظیر فلز و شیشه زیبایی نما را دوچندان می کند و آن را خاص تر جلوه می دهد. چوب ترموود نوعی چوب نما است که از وزن سبک اما مقاومت بالا برخوردار می باشد.

از ویژگی های این چوب نما می توان به سختی بالا، مقاومت در برابر صوت، قابلیت شکل پذیری و برش کاری و تجدیدپذیری اشاره کرد. چوب های فرآوری شده بهترین گزینه برای نما هستند؛ زیرا در برابر نفوذ حشرات، رطوبت و آتش سوزی مقاوم سازی می شوند و طول عمر نما را بالا می برند. نمای چوبی ترموود یا ترموود نما یکی از زیباترین و مقاوم ترین نماهای چوبی است.

ضوابط اجرایی نمای چوبی

اجرای نمای چوبی ساختمان نیز مانند سایر نماها دارای ضوابطی می باشد. برای مثال در استان اصفهان استفاده از نمای چوبی در نماهای اصلی ساختمان در خارج از محدوده مصوب تاریخی شهر اصفهان و تنها به میزان ۱۰ درصد مجاز می باشد.

نمای سرامیکی

امروزه نمای سرامیک به یکی از انواع نماهای پر طرفدار در طراحی ساختمان تبدیل شده است. به طور کلی سرامیک نما با دو روش نصب خشک یا مهار شده و روش نصب تر یا چسبانده شده صورت می گیرد.

نمای بایرامیکس

نمای بایرامیکس از جمله نماهای دکوراتیو است که به صورت ملات و متشکل از سنگدانه ها، رنگ، رزین های طبیعی و مصنوعی و افزودنی های دیگر می باشد. از مزایای نمای بایرامیکس می توان به تنوع رنگ بالا، قابلیت شستشو با آب، پوشش یکنواخت سطح و تمیزکاری آسان اشاره نمود. این نما بر روی انواع سطوح فلزی، چوبی، سیمانی، آجری و … قابل اجراست اما به دلیل مقاومت پایین آن در برابر عوامل مختلف در مدت کوتاه زیبایی خود را از دست می دهد.

نمای اتیکس

نمای اتیکس نوعی نمای عایق برای ساختمان محسوب می شود که آن را در برابر عواملی نظیر رطوبت، حرارت و برودت محافظت می نماید. این نما از سه جزء عایق، مسلح کننده و پوشش نهایی تشکیل شده است.

از جمله عایق هایی که برای این نما استفاده میشوند فوم پلی استایرن منبسط شده و پشم معدنی می باشند. وجود این عایق ها به میزان قابل توجه هزینه های سرمایشی و گرمایش ساختمان را به حداقل می رسانند. پوشش نهایی نمای اتیکس می تواند چوب، آجر لعابدار، فلز، اندود و … باشد.

نمای مینرال

نمای مینرال از ترکیب سنگ های معدنی، گرانیتریال سنگ های سفید و مرمر به همراه پلاستر می باشد. از مزایای استفاده از این نما در ساختمان می توان به مقرون به صرفه بودن آن، سرعت بالای اجرا، سازگار با محیط زیست، تنوع در رنگ و طرح و مقاوم بودن آن در برابر آتش سوزی اشاره کرد. یکی از بزرگترین معایب نمای مینرال عدم مقاومت آن در برابر رطوبت می باشد. به همین خاطر به مرور زمان دچار آسیب دیدگی جدی می شود.

نمای کلاسیک

طراحی نمای کلاسیک ساختمان تا اندازه زیادی به نمای رومی شباهت دارد. استفاده از این سبک در ایران باستان نیز به چشم می خورد. استفاده از سنگ و سرستون ها در طراحی نما کلاسیک زیاد به چشم می خورد.

نانو نما

نانو نما پوششی کاملا نامرئی می باشد که می تواند به حفظ سطوح مختلف کمک کند. برای مثال استفاده از آن می تواند نمای ساختمان را در برابر رطوبت و خسارات ناشی از آن ایمن کند. بنابرابن استفاده از پوشش های نانو روی نمای ساختمان می تواند باعث افزایش طول عمر ساختمان شود.

امکان استفاده از پوشش نانو نمای ساختمان بر روی سطوح مختلفی امکان پذیر می باشد. برای مثال استفاده از پوشش نانو آجر نما، استفاده از نانو بر روی سطوح سنگی و سنگ های گرانیت امکان پذیر می باشد. استفاده از نانو نما برای ضد آب کردن نما مناسب می باشد.

نمای کنیتکس

نمای کنیتکس از دیگر گزینه هایی است که می توان در طراحی نما انتخاب و مورد استفاده قرار داد. کنیتکس نوعی رنگ می باشد که در ترکیب آن از الیاف های مصنوعی، اکسید تیتان و غیره استفاده می شود. کنیتکس خاصیت ضد آب داشته و از این رو برای استفاده در نمای بیرونی بسیار مناسب می باشد.

سبک های طراحی نما

طراحی نمای کلاسیک و نئو کلاسیک و یا رومی

استفاده از المان های مخصوص و منحصر به فرد در طراحی نمای ساختمان به بنا چهره ای زیبا و مشخص می دهد. طراحی نما رومی سبکی الهام گرفته از معماری روم باشتان با ستون و المان های مجلل است.  به این نوع طراحی ، طراحی نمای نئوکلاسیک نیزمی گویند.به کار بردن انواع ستون از متریال های مختلف و همینطور استفاده از سنگ و چوب در این نوع طراحی نما به ساختمان زیبایی دو چندان می دهد.

طراحی نمای مدرن

نمای مدرن از معماری مدرن پیروی می کند. بر خلاف طراحی نمای کلاسیک در نمای مدرن ساختمان تزئینات حذف شده و عناصر به کار رفته شکل ساده تری دارند. نمای مدرن بر اساس آخرین پیشرفت ها که با متریال های به روز و متنوعی انجام میگیرد جای خود را در طراحی نما باز کرده است. استفاده از انواع مصالح ساختمانی که علاوه بر زیبایی به ساختمان شما هویت میبخشد. مصالحی چون شیشه، کامپوزیت و فلز با سبکی نوین و طراحی زیبا و همچنین استفاده از نورپردازی با جدیدترین روش ها و رنگ بندی های متنوع که به ساختمان جلوه ای پر شکوه خواهد داد. همچنین هزینه طراحی نمای مدرن بسته به متریال اولیه استفاده شده می تواند پایین تر از سبک های دیگر باشد.

طراحی نمای مینیمال

این نوع سبک که بر اساس سادگی در طراحی و نفی هر گونه تزئینات زائد است در ایران طرفداران زیادی ندارد. در این نوع طراحی نما از تعداد محدودی متریال استفاده شده و کاربرد ساده و صریح فرم ها اصل طراحی است.

 نمای تلفیقی

در این نوع طراحی که بیشتر در ساختمان های اداری و تجاری کاربرد دارد ،از ترکیب شیشه، سنگ و کامپوزیت استفاده میشود. ویژگی این گونه طراحی در این است که انواع متریال ها در طراحی نمای ساختمان تلفیقی کاربرد داشته و می توان از آنها استفاده نمود . با ایجاد موج و طرحهای تلفیقی های بر روی نما میتوان بر زیبایی هر چه بیشتر آن افزود.

 نمای ایرانی اسلامی

در این نوع طراحی نمای ساختمان که بیشتر در ساخت مساجد و اماکن مذهبی کاربرد دارد از مصالحی همچون سنگ و کاشی و آجر استفاده می شود و بیشتر در تزئینات آن از نقوش اسلیمی استفاده میشود. طراحی نمای اسلامی دارای ویژگی منحصر به فرد و المان های مشخصی است که این گونه طراحی ها را شاخص نموده است. از جمله این المان ها: قوس ها ، کاربندی ها ، و مقرنس کاری و کتیبه ها ،ستون ها و گره ها میباشد.

سبک های طراحی نما ویژگی های یک نمای خوب ساختمانی§A›I

منبع:elite windows

نحوه محاسبه ظرفیت اسانسور

طراحی ساختمان کاری وقت گیر و در عین حال با ارزش است. بسیاری از جزئیات از رنگ تزئینات تا مدل روشنایی مورد استفاده در سرویس ناگهان تمام درگیری ذهنی طراح می شود. و این درگیری به این دلیل است که هرگونه جزئیات در ظاهر ساحتمان بسیار موثر است.

در این بین آسانسور ستون فقرات ساختمان است و به انتقال زیباشناسی به مسافران کمک می کند. زمانیکه به انتخاب آسانسور و شستی آسانسور می رسید متوجه می شوید که در شکل ها و اندازه های مختلف هستند و همچنین درجزئیات سرگرم کننده آن از رنگ دیواره کابین آسانسور تا تزئینات و مدل شستی و جزئیات تکنولوژی آن درگیر می شوید.

اما یکی از جزئیاتی که ممکن است به ذهن شما خطور نکرده باشد این است که آسانسور شما چه وزنی را می تواند تحمل کند.

عملکرد و ایمنی آسانسور قبل از طراحی ساختمان در نظر گرفته می شود ولی درک این موضوع که چه تعداد افرادی را آسانسور می تواند حمل کند در اولویت باید قرار گیرد. عامل ظرفیت آسانسور می تواند به طور کل طراحی شما را در رابطه با آن چیزی که مد نظر داشته اید تغییر دهد.

بارمجاز(بار نامی) چیست؟

پیش از طراحی آسانسور ، حتماً باید ظرفیت آسانسور را مشخص کنید.اولین موضوعی که باید درک کرد حداکثر وزن مطلقی است که آسانسور می تواند حمل کند و به آن بار مجاز می گویند. بار مجاز(بارنامی) اصطلاحی است که در حمل ونقل مورد استفاده می گیرد؛ همان ظرفیت آسانسور هست که تفاوتی با هم ندارند.ظرفیت معمول یک آسانسور حدوداً بین ۹۵۲.۵ کیلوگرم تا  ۲۲۶۸ کیلوگرم است.

چگونه ظرفیت آسانسور محاسبه می شود؟

معمولاً بین اندازه آسانسور و ظرفیت آن نزدیکی وجود دارد. به بیان ساده تر هرچه کابین آسانسور بزرگ تر باشد، وزن قابل تحمل آن باید بیشتر باشد و بالعکس.اگرچه ظرفیت آسانسور معمولاً بر اساس اندازه آسانسور محاسبه می شود، این تنها معیاری نیست که باید در نظر گرفته شود. عوامل دیگری مانند ارتفاع ساختمان، نحوه بالا بردن کابین یا موادی که با آن ساخته شده است نیز می توانند بر محدودیت وزن تأثیر بگذارند.

به عنوان مثال، ساختمان های مسکونی کوچکتر به احتمال زیاد دارای آسانسورهایی هستند که فقط می توانند وزن کمی یا مسافران کمتری را در خود جای دهند. در مقابل، یک آسانسور در یک ساختمان تجاری بلند ممکن است آسانسور بزرگ تر با تعداد بیشتر جا به جا کند ولی در عین حال بر اساس تعداد دستگاه های آسانسور مد نظر گرفته شده و نوع متریال و دیزاین و میزان تردد ممکن است برای جا به جایی محدودیت بیشتر داشته باشند.

تعداد افرادی که یک آسانسور می تواند در خود جای دهد چگونه محاسبه می شود؟

سه روش مختلف برای محاسبه تعداد افرادی که کابین آسانسور می تواند با خیال راحت حمل کند وجود دارد.

  1. حداکثر بارگذاری

حداکثر بارگذاری به حداکثر تعداد افرادی که یک آسانسور می تواند در خود جای دهد اشاره دارد. این چیزی است که ظرفیت آسانسور بر اساس آن است، اما فقط در شرایط شدید قابل استفاده است. اگر در حداکثر بار باشید، سواری خیلی راحت نخواهد بود.

برای محاسبه حداکثر بار، باید به ازای هر نفر نیم متر مربع فضا در نظر بگیرید.

  1. بارگذاری عادی

تعداد توصیه شده افرادی که می توانند در آسانسور باشند، بارگذاری عادی نامیده می شود. با وجود اینکه از آن به عنوان عادی یاد می شود، اکثر مردم آن را به عنوان یک آسانسور شلوغ می بینند و اگر ترافیک سنگین باشد منتظر آسانسور بعدی می مانند. هدف توصیه شده این است که آسانسور بتواند ۱۰ تا ۱۲ درصد از جمعیت ساختمان را در پنج دقیقه جابجا کند.

برای محاسبه بار معمولی، باید به ازای هر نفر ۰.۷ متر مربع فضا در نظر بگیرید.

  1. بارگذاری ویژه

همانطور که از نام آن پیداست، بارگذاری ویژه برای شرایطی متفاوت از دو نوع بارگذاری بالا است. این برای ساختمان هایی است که مسافرانی دارند که ممکن است به وسایل یا تجهیزاتی نیاز داشته باشند که فضای زیادی را اشغال کند. این امر تعداد افرادی را که آسانسور می تواند حمل کند کاهش می دهد.

برای محاسبه بار ویژه، باید حدود نیمی از بارگذاری معمولی را در نظر بگیرید.

قوانین فضاهای امن و لابی آسانسورها

قوانین فضاهای امن و لابی آسانسورها

  1. ((فضای امن در برابر آتش))فضایی است که در نظر گرفته شده برای کلیه افرادی که به دلیل خطر حریق از فضای تصرف خود خارج شده اند و بواسطه عدم توانایی در استفاده از پلکان اضطراری و یا به هر دلیل دیگری نمیتوانند فورا تراز طبقه خود را به مقصد تراز تخلیه خروج ترک کنند ، از این رو نیاز است در بخشی مطمئن از همان تراز ساختمان به انتظار رسیدن نیروهایامدادی و آتش نشانان باشند.
  2. در ساختمان های بالای ۲۳ متر جانمایی یک فضای امن به گنجایش تصرف حداقل ۵۰% متصرفان به ازای سرانه هر نفر ۰۲۸,۰ متر برای یک طبقه از هر سه طبقه پی در پی در تراز ساختمان الزامیست. مساحت جانمایی فضای امن بایددر هیچ حالتی کمتر از شش متر مربع نباشد و حداقل عمق ( عرض) آن نیز کمتر از دو متر نباشد.
  3. جانمایی فضای امن به ازای یک طبقه از هر سه طبقه متوالی باید بگونه ای باشد که هیچ تراز طبقه ای فاصله ای بیش از یک طبقه برای رسیدن متصرفان به یک فضای امن نداشته باشد.
  4. فضای امن باید حداقل دو ساعت در مقابل حریق دود بند و مقاوم در برابر آتش باشد
  5. وجود فضای امن در برابر آتش برای هر تراز طبقه ای که دارای بار تصرفی بیش از ۵۰ نفر است( فارغ از تعداد طبقات آن ساختمان و یا ارتفاع طبقه مذکور از سطح زمین) الزامیست ؛این فضا میتواند به عنوان فضایی مشترک با لابی آسانسور آتش نشانی و با در نظر گرفتن شرایط ویژه طراحی لابی آسانسور آتش نشان ، با فضای مذکور ادغام شود.
  6. فضای امن با مصالح تایید شده  از سوی مقام مسئول باید حداقل دو ساعت ایمنی خود را در برابر شعله های آتش و نفوذ دود حفظ کند.
  7. تمامی فضاهای امن در طبقات باید دسترسی محافظت شده به حداقل یک خروج (پلکان دور بند و دود بند مطابق با ضوابط مبحث سوم مقررات ملی ساختمان) را داشته باشند.
  8. تمامی فضاهای امن در برابر حریق باید به واسطه درب های ایمن مقاوم در برابر آتش و دود بندی شده و یا پرده های ضد آتش و دودبند مورد تایید از سایر فضاهای ساختمانی جدا گردند و جنس مصالح و دود بندی آنها حداقل دو ساعت تمام در برابر حرارت اتش و نفوذ دود مقاوم باشد.
  9. فضای امن در برابر آتش میتواند در صورت تایید مسئولان ذی ربط به صورت مصنوعی و به واسطه پرده های مکانیکی و با کنترل الکتریکی ایجاد شود و الزاما نیازی نیست به واسطه مصالح سخت و دائمی ساخته شوند. این پرده ها باید به صورت الکترونیکی به کاشف های اعلام حریق متصل باشند و در هنگام حریق به صورت اتوماتیک به انجام وظیفه بپردازند.
  10. فضای امن نمیتواند در بن بست های عبوری طبقات طراحی شود و دسترسی محافظت شده آن به یک پلکان اضطراری الزامیست.
  11. ادوات مکانیکی ایجاد پرده های جدا کننده فضا و مسائل الکتریکی مربوط به حرکت آنها باید به تایید مقام مسئول برسد و دود بندی ادوات مکانیکی الحاقی نیز باید مورد تایید قرار بگیرد بگیرد.( ادوات فوق باید به صورت ادواری و در زمان های مشخص مورد آزمایش به منظور تایید صحت عملکرد آنان قرار بگیرند)
  12. الزام است در کلیه فضاهای امن دتکتور های دودی، و ادوات اطفاء ( خاموش کننده ای پودری استاندارد ) نصب گردند.
  13. بار حریق در مناطق امن در برابر آتش به هر صورت باید صفر باشد و وجود وسایل و لوازم اداری از قبیل صندلی ، میز ، پرده و  به هر عنوان در فضای امن ممنوع می باشد.
  14. باید در فضای امن داکت تهویه هوا تعبیه شود تا فضای امن بتواند هوای تازه مورد نیاز خود را در شرایط اضطراری از فضایی بیرون از ساختمان تامین کند.
  15. در کلیه نقشه های برقی و تاسیساتی عبور ادوات برقی از جمله سیم کشی ها به غیر از بخش سرویس دهنده به فضای امن و داکت های مکانیکی به غیر از کانال تهویه فضای امن از سقف و یا دیواره فضاهای امن ممنوع است.
  16. لازم است مصالح به کار رفته در جداره فضای امن از نوع مقاوم در برابر حریق باشند و در هنگام آتش سوزی نیز فاقد دود سمیو ترجیحا هر گونه دودی باشند.
  17. استفاده ازسقف های کاذب در فضای امن ممنوع است.
  18. سیم کشی های برقی و الکترونیکی فضای امن باید دارای عایق های حرارتی مقاوم در بابر حریق باشند تا حداقل به مدت دو ساعت در برابر حریق مقاوم باشند.
  19. کابل های منبع تغذیه الکتریکی اولیه وثانویه آسانسور آتشنشانان در فضای امن باید در برابرآتش محافظت شده وجدا از یکدیگر و جدا از سایر منابع تغذیه باشند.
  20. در صورت قطع برق شهری برق فضای امن باید از طریق سیستم ذخیره برق ثانویه (ذخیره) تامین شود.
  21. لامپ های که درنور پردازی ثانویه درهنگام حریق ایفای نقش میکنند لازم است درون حباب های ویژه مقاوم در برابر حرارت، محافظت شوند.
  22. لازم است مسیر رسیدن به فضای امن در طبقات با تابلو های ویژه مشخص شود.
  23. طول مسافت پیمایشی برای رسیدن به فضای امن باید فاقد پله و اختلاف سطح باشد در غیر این صورت لازم است شیب راه ، جهت حرکت معلول و یا برانکارد وجود داشته باشد و در صورت جانمایی شیب راه در طرح باید دستگیره ویژه عبور معلولین از شیب راه نیز جانمایی شود.
  24. حداکثر طول پیمایش برای رسیدن به فضای امن در یک طبقه حداکثر ۴۵ متر باشد.
  25. فضای امن میبایست به طور کامل به شبکه بارنده مجهز شود.
  26. فضای امن ترجیحا باید در مکانی جانمایی شود که دسترسی نیرو های آتشنشان ( از طریق آسانسور، پلکان و یا نردبان)به آن آسانتر باشد.
ضوابط آتش نشانی

مراحل خروج از سرویس دهی آسانسور هنگام حریق 

مراحل خروج از سرویس دهی آسانسور ها درساختمان در هنگام دریافت خبر حریق 

تمام آسانسور ها در یک ساختمان به محض دریافت خبر حریق از سوی سیستم اعلام حریق باید:

 

  1. تمامی فراخوانی های طبقات را کنسل کنند.
  2. اتاق آسانسور باید به تراز تخلیه خروج( یا طبقه ای که قبلا از طرف مسئولین سازمان آتش نشانی تایید شده است) باز گردد و در هیچ تراز طبقه دیگری توقف نکند.
  3. درب اتاق کابین در تراز تخلیه باز شده تا استفاده کنندگان احتمالی حاضر در اتاق آسانسور از آن خارج شوند.
  4. درب آسانسور بسته شود و آسانسور از سرویس دهی عمومی خارج شود.
  5. آسانسور های آتش نشان در تراز تخلیه خروج( یا طبقه ای که قبلا از طرف مسئولین سازمان آتش نشانی تایید شده است) به واسطه ملزوماتی که در این ضابطه ذکر می شوند آماده فرمان پذیری از مقام مسئول قرار بگیرند.
  6. آسانسور های آتشنشانی باید به گونه ای برنامه ریزی گردند که در طبقات حریق به هیچ عنوان باز نشوند.

ضوابط آتش نشانی در آسانسورها

ضوابط طراحی و اجرای آسانسور های آتش نشانی و لابی های مرتبط با آنان

 

بر خلاف تصور عامه مردم نسبت به عدم استفاده از آسانسور ها در هنگام حریق، آسانسورهایی که برای سرویس دهی در هنگام حریق و حوادث مشابه بهینه سازی و آماده سازی شده باشند می توانند وظیفه ای حیاتی را در سرعت بخشیدن به امداد رسانی داشته باشند. یکی از مهمترین ویژگی های آسانسور های آتش نشانی، سرعت بخشیدن به عملیات امداد رسانی نیروهای امدادگر به متصرفان گرفتار شده در طبقات هنگام حادثه و آتش سوزی است. بالاخص آن دسته از متصرفانی که به علت کهولت سن و یا ناتوانی و معلولیت جسمی توان واکنش سریع و یا استفاده از پلکان های اضطراری را ندارند. به همین منظور لازم است آسانسوری مخصوص در هنگام آتش سوزی در اختیار افراد آتش نشان قرار گرفته تا بتوانند با راندمان بیشتر عملیات تخیله افراد ساختمان را انجام دهند.جهت کنترل آسانسور توسط آتش نشانان، برای آن کلید آتش نشانی تعبیه می شود که در مواقع ضروری توسط آتش نشانان فعال شده و کنترل آسانسور فقط توسط آنها و از داخل کابین صورت گیرد و به سایر احضارها پاسخ داده نمی شود تا کارایی آسانسور با حذف توقف های غیر ضروری بیشتر گردد.

 

این ضابطه برای ساختمان هایی که از این پس ساخته می شوند (برابر نظر مهندس ناظر)اجرایی می باشد ( تاریخ اجرا ۰۱ / ۰۷ / ۹۶ ) و در خصوص سایر ساختمان هایی که قبل از این تاریخ پروانه ساخت خود را دریافت نموده اند و یا تغییر نقشه به هر دلیلی دارند.  با توجه به شرایط معماری مورد نیاز برای اجرای این آسانسورها و تمهیدات ایمنی مربوط به آنها الزامی نمی باشد.

 

الزامات عمومی برای آسانسور های آتش نشانی در معماری ساختمان 

  1. ساختمان هایی با اختلاف ارتفاع بیش از ۲۳ متر از سطح زمین باید دارای حداقل یک آسانسور آتش نشانی( با توان حمل یک برانکارد) باشند.
  2. ساختمان هایی با اختلاف ارتفاع بیش از ۴۰ متر از سطح زمین باید داری حداقل دو آسانسور آتش نشانی ( با حداقل توان حمل یک برانکارد در یکی از آن ها) باشند.
  3. یک آسانسور آتش نشانی باید دارای تمامی ضوابط مطرح شده در مباحث مقررات ملی ساختمان در خصوص آسانسور و چاه های مختص به آسانسور باشد.
  4. تصرفات درمانی، نگهداری سالمندان ، نگهداری از کودکان خردسال و دبستان ها ، میبایست حداقل یک آسانسور آتش نشانی با توان حمل یک برانکارد را داشته باشند.
  5. حداقل ابعاد مفید اتاق آسانسور آتش نشان با توان حمل برانکارد ، ۱۲۰۰در ۲۱۰۰ میلیمتر با حداقل بازشوی ۹,۰ متر است و حداقل بار اسمی ۱۰۰۰ کیلوگرم برای ظرفیت حمل آسانسور مورد نیاز است.
  6. یک آسانسور آتش نشانی بدون توانایی حمل برانکارد، آسانسوری تعریف می شود که قادر به حمل حداقل ۸ انسان، همچنین تحمل وزن ۶۳۰ کیلوگرم باشد و سایر الزامات مربوط به آسانسور آتش نشانی در این مبحث نیز باید در مورد آن صدق کند.
  7. حداکثر مسافت پیمایشی برای رسیدن به آسانسور آتش نشانی در هر طبقه نباید بیشتر ۳۰ متر پیمایشی باشد.( ملاک ، محاسبه فاصله از دور ترین نقطه در دسترس خروج تا درب آسانسور میباشد.)
  8. آسانسور آتش نشان باید به تمامی طبقات ساختمان دسترسی داشته باشد. مگر به تایید مقام قانونی که به نحو دیگری تصویبشده باشد.
  9. تمامی سیستم های اعلام حریق ساختمان باید به صورت اتوماتیک به مرکز هدایت آسانسور ها متصل بوده؛تا در صورت اعلام حریق ،کلیه آسانسورها به اجرای برنامه حریق از قبل تعریف شده بپردازند و از سرویس دهی عمومی خارج شوند.
  10. آسانسور آتش نشانی باید دارای یک سیستم مخابراتی توکار در داخل اتاق آسانسور باشد ، تا بتواند ارتباط مستقیم صوتی میان آتش نشانانی که در هنگام حریق از آن استفاده می کنند و پایانه ای که کنترل دستی آسانسور را در تراز تخلیه خروج بر عهده دارد بر قرار کند همچنین باید یک دستگاه مخابراتی نیز در اتاق موتور خانه آسانسور آتش نشان نیز موجود باشد.
  11. سیم کشی سیستم مخابراتی باید از درون چاه آسانسور آتش نشان صورت گرفته و دارای مقاومت حداقل دو ساعت در برابر حریق باشد.
  12. در هنگام بروز حادثه، در صورت قطع برق شهری آسانسور آتش نشانی باید دارای منبع تامین برق ثانویه ( ذخیره) باشد و سیستم آسانسور آتش نشان به صورت اتوماتیک به منبع تامین انرژی ثانویه متصل شود.( امکان کنترل دستی سیستم تغییر حالت برق از شهری به ژنراتور صرفا برای مقام مسئول سازمان آتش نشانی باید مهیا باشد)
  13. منبع برق ثانویه ( ذخیره) باید توان تامین انرژی الکتریکی، به مدت حداقل دو ساعت، برای کلیه تجهیزات آسانسور های آتش نشانی را داشته باشد.
  14. آسانسور آتش نشانی باید در داخل اتاق خود و همچنین در طبقات دارای چراغ هشدار نمایش دهنده اتصال آسانسوربه سیستم ذخیره انرژی ثانویه ( ذخیره) باشد.
  15. الزام است لابی آسانسورآتش نشانی دارای سیستم تهویه مخصوص به خود باشد تا در صورت نفوذ دود احتمالی توانایی تخلیه آن و جا گذاری هوای تازه را داشته باشد.
  16. اجرای لابی ویژه آسانسور آتش نشان که حداقل یک ساعت مقاوم در برابر حریق بوده و همچنین دودبند باشد در تمامی طبقات الزامی است.
  17. حداقل ابعاد لابی آسانسور آتش نشانی نباید کمتر از ابعاد اتاق آسانسور آتشنشانی باشدو باید امکان گردش برانکارد در آن در نظر گرفته شود.
  18. درب لابی آسانسور آتشنشان باید خود بسته شو و یا بسته شو به شکل اتوماتیک باشد و تمامی متعلقات آن نظیر چارچوب، قفل ،دستگیره و … نیز باید حداقل یک ساعت در برابر حریق مقاوم باشند.
  19. درب های لابی آسانسور آتشنشان باید در پاسخ به سیگنال ارسال شده از یک دتکتور دودی فعال شده و بسته شوند( این دتکتور میتواند در فضای مجاور خارج محیط فضای مقابل آسانسور نصب گردد.) همچنین درب های فضای مقابل آسانسور آتشنشان باید توانای بسته شدن در اثر عملکرد سیستم اعلام حریق ساختمان را نیز داشته باشند.
  20. جزئیات اجرایی ساختمان باید به نحوی باشد که از رسیدن آب به اجزای آسانسور آتشنشان جلوگیری شود.
  21. سیستم های مکانیکی و الکترونیکی آسانسور های آتش نشانی باید در زمان های مشخص مورد تعمیر و نگهداری قرار بگیرد و این سرویس ها باید در زمانی انجام بگیرند که ساختمان در حال تعطیلی است یا فعالیت کمی دارد.تعمیرات حداکثر طی ۲۴ ساعت پس از تعطیلی باید انجام شوند.

الزامات فنی و تاسیساتی آسانسور های آتش نشانی

  1. علائم راهنمای آسانسور آتش نشانی باید در ارتفاعی بیشتر از۱۴۰ سانتی متر نصب شوند و در هنگام حادثه به صورت چشمک زن و به رنگ قرمز درآیند واعلام هشدار نمایند. چراغ قرمز چشمک زن باید به گونه ای باشد که کاملا در دید استفاده کنندگان از لابی باشد و به وضوح، آسانسور خدمات رسان را از بقیه آسانسور های خارج از سرویس تمیز دهد.
  2. صفحه کلید آسانسور آتش نشانی شامل کلید قرار دادن آسانسور در وضعیت اضطرار در مدار باشد و همچنین دارای دو گزینه عادی و فراخانی باشد و کلید های الکتریکی باید در داخل کابین و خارج از کابین در تراز تخلیه خروج ( یا طبقه ای که قبلا از طرف مسئولین سازمان آتش نشانی تایید شده است)آسانسور های آتش نشانی قرار بگیرند و به وسیله چراغ قرمز رنگ قابل تشخیص و تمیز از سایر کلید ها باشندو در صورت نفوذ دود بتوانند خوانایی خود را حفظ کنند .این سویچ ها و روشنایی آنها باید متصل به برق اضطراری ساختمان بوده و در صورت اعلام حریق توسط شبکه اعلام حریق؛ باید به صورت چشمک زن قرمز در بیایند.
  3. آتش نشانان باید دسترسی مستقیم در تراز تخلیه خروج ساختمان( یا طبقه ای که قبلا از طرف مسئولین سازمان آتش نشانی تایید شده است) به آسانسور آتش نشانی داشته باشند و اختیار این آسانسور باید به واسطه کلیدی که در اختیار آتش نشانان است در کنترل اتش نشانان قرار بگیرد.
  4. آسانسور هایی که برای حریق در نظر گرفته شده اند باید دارای چاه مجزا بوده که توان تخلیه دود احتمالی در ان در نظر گرفته شده باشد وبه سیستم برقی مقاوم در برابر آتش برای مدت زمان حداقل دو ساعت مجهز باشند.
  5. چاه آسانسور آتش نشانی باید از سایر چاه های آسانسور دیگر مجزا شده باشد به گونه ای که در صورت وجود یک چاه مشترک باید جداره ای مقاوم در برابر اتش ( حداقل معادل دو ساعت) در بین چاه مخصوص به آسانسور آتش نشان و چاه های دیگر تعبیه شود ؛ و بدین صورت چاه مشترک را به دو چاه مجزا تقسیم کنند و یا کل چاه مشترک پیرو ضوابط چاه آسانسور آتش نشانی طراحی گردد.
  6. آسانسور های آتش نشانی نمی توانند دارای چاه های شیشه ای و چاه شیشه ای لمینیت شده باشند و همچنین در جداره آنهانمی شود از مصالحی استفاده شود که کمتر از دو ساعت در برابر حریق مقاوم باشند .
  7. چاه آسانسور آتش نشانی باید در زمان دریافت خبر حریق نشانی توسط چراغ هایی باقاب های مقاوم در برابر گرما روشن و تا پایان ماموریت آتشنشانان روشن بماند.
  8. با شروع از کف چاه، در هر پنج متر چاه آسانسور باید نور پردازی شود، روشنی چاه آسانسور آتش نشانی باید به سیستم اضطراری تغذیه نیز متصل شود. تنها سیم کشی روشنایی چاه آسانسور میتواند در داخل چاه آسانسور باشد.
  9. جداره داخلی اتاق آسانسور آتش نشانی باید کاملا صاف ،مسطح و بدون برجستگی و یا فرو رفتگی باشند و حمل برانکارد در آن ها بدون مزاحمت صورت گیرد .
  10. داخل چاه های آسانسور آتش نشانی باید فن فشار مثبت وجود داشته باشد تا چاه آسانسور آتش نشانی در هنگام آتش سوزی و نفوذ دود احتمالی با تامین هوای تازه در اتاق آسانسور ها با مشکل مواجه نشود.
  11. لازم است تا موتور خانه آسانسور آتش نشانی دارای تجهیزات دتکتور واطفای حریق دستی و اتوماتیک باشند و ادوات مذکور صرفا مختص اطفا تجهیزات موتور خانه آسانسور باشند.
  12. آسانسور های آتش نشانی در هنگام رسیدن به تراز طبقات  در زمان حریق باید  صدای هشداری حداقل معادل ۷۵ دسی بل تولید کنند.
  13. وجود هرگونه کانال تاسیساتی و یا برقی متفرقه در چاه آسانسور های آتش نشانی ممنوع می باشد(تنها سیم کشی روشنایی چاه آسانسور میتواند در داخل چاه آسانسور باشد).
  14. باید وزنه تعادل آسانسور آتش نشانی و همچنین کابین آسانسور آتش نشانی در یک چاه باشند.
  15. تجهیزات برق داخل چاه وروی کابین آسانسورهای آتشنشانی، واقع در محدوده یک متری هر دیوار دارای درب –باید در برابر چکیدن وپاشیدن آبم حافظت شده و یا براساس استاندارد ۳۳۵۲۰:۱۰۰۱EN  ،حداقل با درجه حفاظتی ۳IPX محافظت شود.
  16. هرگونه تجهیزات الکتریکی واقع درپایین تراز ارتفاع یک متری کف چاهک آسانسور باید با درجه حفاظتی۳۶IP محافظت شوند. پریز و پایین ترین  چراغ روشنایی چاه آسانسور آتشنشانی  نیز باید حداقل در فاصله نیم  متری ازکف چاه آسانسور آتش نشانی قرار گیرد.
  17. برای جلوگیری از رسیدن سطح آب، در چاهک به تجهیزاتی که می تواند به نقص در عملکرد آسانسور آتش نشانی منجر شود باید وسیله ای برای تخلیه آب تعبیه گردد.
  18. یک دریچه اضطراری با ابعاد حداقل ۵/۰ متر در ۷/۰ متر باید در روی کابین تعبیه شود. برای کابین های باظرفیت اسمی ۶۳۰ کیلوگرم،ابعاد دریچه باید حداقل ۵/۰ متر در ۶/۰ متر باشد.
  19. تهیه و تعبیه کلیه وسایل نجات از کابین آسانسور آتش نشانی و وسایل مورد نیاز برای نجات از چاه آسانسور آتش نشانی مطابق با دستورات ضمیمه تصویری این دستور العمل، در داخل و خارج از اتاق آسانسور و چاه آسانسور اجباری است.

 

 

استاندارد آسانسور

استاندارد آسانسور

حدود ده سال از اجباری شدن استاندارد آسانسور می گذرد،با این حال – متاسفانه – به علت آگاهی نداشتن نصابان آسانسور از قوانین استاندارد و عدم استفاده از مدیر فنی آشنا با ضوابط استاندارد ملی و کنترل کیفیت ، هنوز شاهد اشتباهات و عدم انطباق های زیادی در مراحل نصب بازرسی آسانسور هستیم. یکی از این موارد عدم رعایت الزامات چاه آسانسور است که در بند مرتبط استاندارد ملی ایران به شماره ۱-۶۳۰۳ به شرح زیر پرداخته است:

چاه و چاهک آسانسور

با استناد به بند ۳-۱۲ و ۳-۱۳ استاندارد ۱-۶۳۰۳ مقررات ساختمان ونصب آسانسور های الکتریکی:

  • چاه آسانسور : فضایی که در آن کابین و وزنه تعادل ( در صورت وجود ) حرکت می کند. این فضا به کف چاهک ، دیوارهاو سقف محدود می شود.
  • چاهک آسانسور: قسمتی از چاه است که در زیر پایین‌ترین طبقه آسانسور واقع است. در بند ۵ استاندارد  ۱-۶۳۰۳ مقررات ساختمان و نصب آسانسورهای برقی، الزامات استاندارد چاه آسانسور ذکر شده است. مهمترین عدم انطباق هایی که در این بخش مشاهده می شود شامل:

۱- استفاده از پوشش نامناسب در دیواره چاه آسانسور: در بعضی موارد از مواد گرد وغبارزا استفاده می شود و یا سقف چاه آسانسور دارای پوشش با مواد اشتعال زا باقیمانده در مرحله بتن ریزی ساختمان است. لازم به ذکر است که در بند ۵-۳ استاندارد تصریح شده که دیواره ها و کف و سقف چاه باید دارای شرایط زیر باشند:

الف- از مواد نسوز و با دوامی ساخته شوند که عامل گرد وغبار نباشند.

ب- دارای پایداری مکانیکی کافی باشند.

۲-  وجودحفره و روزنه درپوشش دیواره چاه کف و سقف : طبق بند ۵-۲-۱ استاندارد ۱-۶۳۰۳ ، هر چاه (آسانسور) باید دیواره های بدون روزنه کف و سقف ،مطابق با تعریف بند ۵-۳، باشد.

– چاه های باز مجاز شامل:

▪الف- محل نصب درهای طبقات

▪ب- محل نصب درهای بازرسی و اضطراری چاه و دریچه های بازدید

▪ج- دریچه های خروج گاز و دود در هنگام آتش سوزی

▪ت- دریچه های تهویه

▪ث- سوراخ های باز دائمی بین چاه و موتورخانه یا اطاق های فلکه

–   همچنین دربند ۵-۴-۲ استاندارد ذکر گردیده است: همه‌ی مجموعه درهای طبقات و دیواره یا بخشی از دیواره ها که درسمت ورودی کابین قرار می گیرند بجز ناحیه‌ای که درب عمل می کند، باید بدون روزنه باشند.

–  لازم به ذکر است که دیواره چاه حتی نباید یک روزنه به قطر ۱ میلی‌متر داشته باشد.

۳ –  ناهمواری کف چاهک آسانسور :در بند ۵-۷-۳-۱ استاندارد۱-۶۳۰۳ ذکر گردیده است که چاهک پایین‌ترین قسمت چاه است که کف آن بایدصاف و تقریباً تزار باشد ، به استنثا نقاطی که ضربه گیرها و پایه ریل ها و وسایل مکش آب نصب شده اند

۴ –  استفاده از کلید قارچی که فاقد شرایط استاندارد نیست: در اکثر موارد نصابان در انتخاب محل این کلید ایمنی اشتباه می کنند و امکان دسترسی آسان از داخل یا خارج چاهک به این کلید وجود ندارد و همچنین بعضی از نصابان از کلید های خارج از استاندارد استفاده می کنند.

–  براساس بند ۵ -۷-۳-۴ استاندارد ، رعایت موارد زیر در چاهک الزامی است:

– کلیدی که برای باز شدن در چاهک جهت توقف و نگهداشتن آسانسور است در دسترس باشد، و از نظر ایمنی، حالت روشن و خاموش کلید باید مشخص باشد و نیز طبق بند ۱۵-۷ استاندارد ۱-۶۳۰۳ کلید قارچی باید نزدیک باشد یا روی کلید توقف در چاهک باید کلمه توقف (STOP ) در جایی نصب شود که احتمال بروز خطا در هنگام استفاده رخ ندهد.

۵ – نصب سیم ها و لوله های غیر مرتبط اضافی در چاه آسانسور: متاسفانه بعضی از نصابان ناآگاهانه اعتقاد دارند که لوله مانند هواکش (تهویه هوا) جهت استفاده در چاه ممنوع نیست. دربند۵-۸ ذکر شده است که استفاده از اینگونه لوله ها در چاه آسانسور ، مغایر با استاندا رد ۱-۶۳۰۳ است.

–  براساس بند ۵-۸ چاه آسانسور باید کاربرد انحصاری برای آسانسور داشته باشد..

–  بند ۵- ۸ کاربرد انحصاری چاه آسانسور :

–  فضای چاه آسانسور باید تنها برای آسانسور باشد و نباید حاوی کابل‌ها و ابزار و چیزهای دیگر باشد، مگر برای خود آسانسور. اما چاه ممکن است دارای سیستم گرمایش خاص خود باشد، این گرمایش نباید بطور مستقیم از آب داغ و بخار تامین شود . همچنین هر گونه ابزار کنترل و تعدیل باید بیرون از چاه قرار گیرد.

۶ – نصب چراغ های تونلی جهت روشنایی چاه آسانسور : به علت عدم آگاهی در نصب مکان چراغ های تونلی، اکثر نصابان اولین و آخرین چراغ تونلی در فاصله ۰/۵ متری از کف چاهک و ۰/۵ متری از سقف چاه آسانسور نصب نمی کنند . دربند ۵-۹ به صراحت در مورد چنین ذکر شده است :

– چاه باید به روشنایی دائمی الکتریکی مجهز باشد، بطوریکه در زمان تعمیرات یا سرویس، حتی زمانی که همه درها بسته اند روشن باشد. این روشنایی باید توسط یک لامپ در حداکثر نیم متر از بالاترین و پایین ترین نقاط چاه و در میان چاه نیز حداکثر هر ۷ متر یک لامپ، به شرط آنکه این تعداد لامپ روشنایی کافی را ایجاد نمایند، تامین گردد.

۷ –  عدم تامین روشنایی چراغ تونلی به صورت مستقل از کلید اصلی آسانسور( کلید صفر و یک جعبه سه فاز): در بندهای ۱۳- ۴-۱  و ۱۳-۶-۱ استاندارد۱-۶۳۰۳ بیان شده است :

– بند ۱-۴-۱۳:در موتورخانه ها، برای هر آسانسور باید یک کلید اصلی موجودباشد. این عمل نباید تغذیه مدارهای زیررا قطع نماید:

الف- روشنایی کابین

ب- پریز نصب شده روی سقف کابین

– روشنایی موتورخانه

ت- پریز موتورخانه

ث- روشنایی چاه آسانسور

ج- زنگ اخبار

– و طبق بند ۱۳-۶-۱: تغذیه چراغ های تونلی باید از تغذیه سیستم محرکه مستقل باشد و یا قبل از کلید صفر و یک جعبه سه فاز قرارگیرد:

–  تغذیه برق روشنایی کابین، چاه و اطاق‌های فلکه‌ها و موتورخانه باید از تغذیه سیستم محرکه مستقل باشند. این عمل می تواند یا به وسیله یک مدار جداگانه و یا از طریق اتصال به خط تغذیه سیستم محرکه قبل از ورود به کلید اصلی انجام گیرد.

 

 

اشتباهات و عدم تطابق های رایج درنصب دربها ی آسانسور:

پنج مورد عدم انطباقی که در بازرسی آسانسور وجود دارد :

 ۱- درهای آسانسور:

با توجه به این که درهای آسانسور کاملاً مشخص و واضح هستند در بند ۳ استاندارد ۱-۶۳۰۳ تعاریف و اصطلاحات خاصی در مورد درها نشده است. در هر حال اکثر درها استفاده شده در ایران معمولاً از دونوع لولایی و اتوماتیک است.

در استاندارد ۱-۶۳۰۳ مقررات ساختمان ونصب آسانسور های برقی الزامات درهای کابین آسانسور بند۷عنوان شده است که مهمترین عدم انطباق هایی که در این قسمت مشاهده می شود:

الف : تغییر شکل یافتن دربهای آسانسور: دربند ۷-۲-۱ در استاندارد به صراحت نوشته شده است درها و چهارچوب ها باید طوری ساخته شوند تا به مرور زمان تغییر شکل ندهند . بنابراین باید درها ساخته شده فلزی از فلزی باشند که دارای مقاومت مکانیکی کافی باشند که دربند۷-۲-۲  ( آزمون عملکردی) نحوه آزمون مقاومت مکانیکی درها به شرح زیر است:

درها به همراه قفلشان باید دارای مقاومت مکانیکی کافی باشند، بطوریکه در برابر نیروی عمودی معادل ۳۰۰ نیوتن در هر نقطه ای از پانل ها در ناحیه ای به مساحت ۵ سانتی متر به شکل دایره یا مربع ، از هر دو طرف بدان وارد می آید باید:

– الف- بدون تغییر شکل دائمی مقاومت کنند.

-ب- بدون تغییر شکل الاستیک بیش از ۱۵ میلی متر مقاومت کنند.

-ج- بعد از اعمال چنین نیرویی بطور مطلوبی کار کنند.

۲ – استفاده از شیشه های غیر استاندارد در درب های آسانسور : بعضی از نصابان از شیشه های معمولی برای درب های آسانسور استفاده می کنند. طبق بند ۷-۲-۱  استاندارد۱-۶۳۰۳ :

▪    بکارگیری شیشه مسلح (شیشه سیم دار)با مواد پلاستیکی تنها به منظور رویت طبق بند ۷-۶-۲-۲ مجاز می باشد و در بند۷-۶-۲-۲ به تشریح بند ۷-۲-۱ چنین نوشته است:

– یک یا چند قسمت از سطح درب ، باید با نظر گرفتن موارد زیر شفاف باشد تا نور را از خود عبور دهد.

– دارای مقاومت مکانیکی کافی بند ۷-۲-۲ باشد.

– دارای ضخامت حداقل ۶میلی متر باشد.

– حداقل سطح شیشه خور برای هر درب طبقه ۰/۰۱۵ متر مربع باشد به طوریکه مساحت قسمت شفاف حداقل ۰/۰۱ متر مربع باشد.

– با پهنای حداقل ۶۰ میلی متر و حداکثر ۱۵۰ میلی متر می باشد لبه پایینی بخش های شفاف که پهن تر از۸۰ میلی متر است، باید حداقل یک متر بالاتر باشد.

۳ – عدم حفاظت عملکردی درب های آسانسور : بیشترین مشکلی که این عدم انطباق‌ها دارد برای استفادکنندگان است. در چند بند استاندارد۱-۶۳۰۳ حفاظت درهای آسانسور اعم از لولایی واتوماتیک تشریح شده است. دربند ۷-۵-۱ کلیات این موضوعات به شرح زیر بیان شده است:

طراحی درها باید به گونه ای باشد تا خطر ایجاد جراحت با آسیب دیدگی ناشی از گیر کردن بین در را تا حد امکان کاهش دهد. بند ۷-۵-۲ در مورد طراحی درهای خودکار مجهز به نیروی محرکه (اتوماتیک و نیمه اتوماتیک) به عنوان تیتر آمده که متن در بند ۷-۵-۲-۱ آمده است : طراحی این نوع در، باید طوری باشد تا آسیب دیدگی اشخاص به علت برخورد به در تا حد امکان کاهش یابد . شرایط و الزامات زیر باید برآورده شود:

-۷-۵-۲-۱-۱  نباید نیرویی بیش از ۱۵۰ نیوتن جهت جلوگیری ازبسته شدن در لازم باشد، این اندازه گیری در یک سوم ابتدای حرکت درب انجام نمی گردد.

-۷-۵-۲-۱-۱-۲  انرژی جنبشی درب طبقه وقطعات مکانیکی نصب شده بر آن ، باسرعت میانگین بسته شدن، اندازه گیری و محاسبه شدن ، اندازه گیری و محاسبه شود و نباید از۶ ژول بیشتر شود.

-ایمنی که اکثر نصابان از آن ساده می گذرند عدم استفاده از دگمه اوپن درب(DO)  است در بند های ۷-۵-۳-۱-۱-۳ الزام استفاده وشرایط نصب این دگمه حساس به شرح زیر گفته شده است:

– الف- این وسیله حفاظتی می تواند در، درب کابین تعبیه شود.

– ب- عملکرد این وسیله در۵۰ میلی متر انتهای مسیر حرکت ضرورتی ندارد.

– در قسمت ج این بند به صورت آزمون عملکردی بیان شده است که بعضی از نصابان به دلیل عدم آگاهی شان از تست بازرس تعجب میکنند و در هنگام آزمون بازرسی جبهه گیری می کنند به شرح زیر است:

-ج- در حالتی که سیستم این وسیله حفاظتی پس از مدت زمانی آن را غیر فعال می سازد تا به طریقی رفع مانع شود، انرژ‍ ی تعریف شده در بالا نباید از ۴ ژول بیشتر شود.

۴ –  عدم روشنایی مقابل درها طبقات: در بند ۷-۶ روشنایی مقابل، چه از لحاظ شدت و چه از لحاظ جهت ها باتیتر روشنایی موضعی و چراغ های سیگنال چنین ذکرشده است :

شدت روشنایی طبیعی ویا مصنوعی طبقه در نزدیکی درب کف آن باید حداقل ۵۰ لوکس باشد به طوریکه حتی اگر چراغ آسانسور خراب شد، وقتی استفاده کننده درب طبقه را باز می کند، بتواند به راحتی هرچه در جلویش قراردارد، را تشخیص دهد.

۵ – اشتباه درنصب علامت دگمه های بازکننده مجدد درب (door open)و بستن مجدد درب(door close) :

▪در بند ۱۵- ۲-۳-۲ در قسمت های ب و پ علایم دگمه های DO, DC به وضوح نمایش داده شده است:

-ب: برای دگمه بازکننده مجدد درب (درصورت وجود نشانه )

-پ: برای دگمه بستن مجدد درب ( در صورت وجود نشانه )

 

 

کابین های آسانسور :

رایج ترین عدم انطباق هایی که در بازرسی درقسمت کابین های آسانسور مشاهده می شود :

در استاندارد ۱-۶۳۰۳ قسمت تعاریف و اصطلاحات (بند۳) از بند۳-۲۳ تا ۳-۲۷ به تعریف کابین و متعلقات آن به شرح زیر پرداخته است:

  • کابین (اتاقک) آسانسور: بخشی از آسانسور که شبیه اتاقک بوده و مسافران و یا بار ، در داخل آن قرار گرفته و جابه جا می شوند.
  • قاب یا یوک : کادری فلزی است که کابین یا وزنه های تعادل از طریق آ ن به سیستم تعلیق متصل می گردد. این قاب می تواند با دیوارهای کابین یک پارچه باشد.
  • محافظ یا سینی پاخور : صفحه قایم مسطح با لبه شیب داری است که در آستانه درب طبقه یاورودی به کابین نصب می شود.
  • مساحت مفید کابین: اندازه سطح مقطع کابین که در ارتفاع یک متری از کف کابین بدون در نظر گرفتن اشغال می کنند اندازه گیری می شود. در صورتی که کابین بدون در باشد ، محفظه ای به عمق ۰/۱ متر در جلوی آستانه هر کابین از مساحت مفید حذف می شود.
  • مسافر: هر شخص که با آسانسور جابه جا می شود

اشتباه اول: اشتباه درتعیین ظرفیت کابین :

الزامات درنصب کابین آسانسور در بند ۸ استاندار۱- ۶۳۰۳ به شرح زیر آمده است:

طبق بند ۸-۲-۴، تعداد مسافران را می توان یا از تقسیم بار اسمی (ظرفیت) بر عدد ۷۵ و گرد کردن نتیجه به پایین ترین عدد صحیح بدست آورد و یا به کمک جدول بدست آورد. هر کدام از این دو محاسبه که کوچکترین رقم رابدهند ، ملاک انتخاب تعداد مسافرین می باشد و همچنین نحوه اندازه گیری طبق بند۳ -۲۶ به شرح زیر است:

سطح مقطع کابین، در ارتفاع یک متری از کف کابین بدون در نظر گرفتن فضایی که دستگیره ها اشغال می کنند اندازه گیری می شود.

 

 

جدول محاسبه تعداد مسافران

حداقل مساحت مفید کابین متر مربع تعداد مسافران حداقل مساحت مفید کابین متر مربع تعداد مسافران
۰.۲۸
۰.۴۹
۰.۶۰
۰.۷۹
۰.۹۸
۱.۱۷
۱.۳۱
۱.۴۵
۱.۵۹
۱.۷۳
۱
۲
۳
۴
۵
۶
۷
۸
۹
۱۰
۱.۸۷
۲.۱۰
۲.۱۵
۲.۲۹
۲.۴۳
۲.۵۷
۲.۷۱
۲.۸۵
۲.۹۹
۳.۱۳
۱۱
۱۲
۱۳
۱۴
۱۵
۱۶
۱۷
۱۸
۱۹
۲۰

 

نکته: بیش از ۲۰ مسافر، به ازاء هرمسافر ۰/۱۱۵ متر مربع به سطح کابین افزوده می شود.

اشتباه دوم: استفاده از سینی پاخور فاقد استاندارد که معمولا کابین سازان و نصابان به علت عدم آگاهی از بند استاندارد۱-۶۳۰۳ از سینی با ارتفاع کمتر از ۷۵  سانتی متر استفاده و نصب می نمایند؛

بند ۴-۸ که با تیتر محافظ پا شروع شده است شامل الزامات زیر است:

  • ۱-۴-۸ سرتاسر عرض آستانه ورودی کابین باید مجهز به صفحه محافظ پنجه پا باشد، مقطع این صفحه باید بوسیله پخی با زاویه ۶۰ درجه نسبت به سطح افق به سمت پایین امتداد یابد تصویر این پخ روی صفحه افقی نباید کمتر از۲۰ میلیمتر باشد.
  • ۲-۴-۸ ارتفاع قسمت عمودی صفحه محافظ پنجه پا باید حداقل ۰/۷۵ متر باشد

اشتباه سوم: عدم رعایت ۳ بند از بندها مربوط به درهای کابین : بند ۸-۶ استاندارد، با تیتر درب های کابین آغاز شده است که ۳ بند نامبرده فوق به شرح زیر است:

  • ۸-۶-۱ درب های کابین باید بدون روزنه باشند.
  • ۸-۶-۲ وقتی درب های کابین بسته هستند ، کلیه ورودی های کابین بجز فواصل می باید مسدود گردد.
  • ۸-۶-۳ درهنگام بسته بودن در کابین ، درز بین لته درها یا بین پایین لته درها و ستون های جانبی ، نعل سردر یا چهارچوپ آستانه ها، باید تا حد امکان کوچک باشد.

اشتباه چهارم: عدم رعایت حفاظت عملکرد درهای داخل کابین: اهمیت ایمنی این موضوع به این خاطر است که حفاظت درها ی کابین ارتباط مستقیم با استفاده کنندگان آسانسور دارد که در بعضی موارد نیرو و سرعت بسته شدن درها بیش از حد تعیین شده است . در بند ۸-۷ مواردی به شرح زیر می باشد:

  • ۸–۷-۱ کلیات: درب ها و متعلقات آن باید طوری طراحی شوند که صدمات ناشی از فشرده شدن بخشی از بدن شخص ، لباس و یا اشیا دیگری که بین آنها گیر می کند را به حداقل کاهش دهند. برای جلوگیری از احتمال بریدگی در حین حرکت درهای کشویی خودکار ، سطح سمت کابین درها نباید سوراخ یا بر آمدگی بیش از ۳ میلی متر باشد.
  • ۸-۷-۲ درهای مجهز به نیروی محرکه : این نوع درها باید طوری طراحی شوند که آسیب دیدگی شخص ناشی از ضربه لنگه در حداقل باشد:
  • به این منظور شرایط زیر باید فراهم شود:

▪۸-۷-۲-۱  دربهای کشویی افقی : باید توجه به اینکه اکثر دربها به کار رفته در آسانسور دربهای خودکار است در این به بندهای مربوط به آن می پردازیم:

  • ۸–۷-۲-۱-۱ دربهای خودکار:

▪۸-۷-۲-۱-۱-۱  نیروی لازم جهت جلوگیری از بسته شدن درب نباید از ۱۵۰ نیوتن بیشتر باشد . این نیرو نباید در یک سوم اول مسیر حرکت درب اندازه گیری شود.

▪۸-۷-۲-۱-۱-۲  انر‍ژی جنبشی درب کابین و اجزا مکانیکی که به صورت صلب به درب متصل باشند در متوسط سرعت بسته شدن درب محاسبه و اندازه گیری شده نباید از ۱۰ ژول بیشتر باشد.

▪۸-۷- ۲-۱-۱-۳  چنانچه درب هنگام بسته شدن ، به شخص در حال عبور از آستانه ضربه زده. یا در حال ضربه زدن باشد یک وسیله حساس حفاظتی می بایست . به طور خودکار درب را دوباره باز کند:

  • الف- این وسیله حفاظتی را می توان در ۵۰ میلی متر آخر طول مسیر حرکت هر لنگه درب بی اثر نمود.
  • ب- در صورت وجود سیستمی که پس از مدت زمان مشخص، وسیله حفاظتی حساس را بی اثر می کند، برای برطرف کردن موانع که در هنگام بسته شدن مقاومت می‌کند. انرژی جنبشی تعریف شده در فوق ، هنگام حرکت با وسیله حفاظتی خنثی نباید بیش از ۴ ژول باشد.

▪۷-۵-۲-۱-۲  درهایی که در هنگام بسته شدن تحت کنترل دائمی مصرف کننده می باشد (مثلاً با فشار دگمه) اگر انرژی جنبشی محاسبه شده از ۱۰ ژول بیشتر شود ، سرعت میانگین سریعترین لته باید کمتر از ۰/۳  متر بر ثانیه باشد.

اشتباه پنجم : روشنایی نامناسب در کابین آسانسور به علت عدم رعایت نصب تعداد لامپ های استفاده شده به هنگام استفاده ازلامپ های التهابی در کابین : علت این امر به خاطر عدم آگاهی نصابان از بند۱۷-۸ به شرح زیر است:

  • ۸-۱۷-۱ کابین باید مجهز به روشنایی الکتریکی باشد بطوریکه روشنایی آزاد دائماً فراهم نماید. شدت روشنایی باید به اندازه ۵۰ لوکس در محل کلید های فرمان داخل کابین و کف کابین باشد.

 

  • ۸-۱۷-۲ در صورتیکه روشنایی با لامپهای التهابی تامین گردد ، باید دست کم از دولامپ به طور موازی متصل شده اند ، استفاده گردد .

اشتباه ششم : استفاده از چراغ اضطراری که منبع غیر خودکار تامین می کنند در زمان قطع برق این چراغ روشن نمی ماند.

بند ۸-۱۷-۳:

  • وجود یک منبع برق اضطراری که بطور خودکار قابل شارژ بوده ودر هنگام قطع برق حداقل یک لامپ یک واتی را به مدت یک ساعت روشن نگه دارد ضروری است.
  • این منبع برق باید بطور خودکار در هنگام قطع برق روشنایی را تامین نماید.

اشتباه هفتم: استفاده از مهار غیر صحیح و غیر سراسری جهت حفاظت وزنه ها ی تعادل : طبق   بند ۸-۱۸-۱-الف استاندارد ملی ایران مهار وزنه تعادل برای آسانسور ۱ متر بر ثانیه به بالا باید یک چهارچوب یاشبکه از وزنه ها حفاظت کند.

موتورخانه:

در بند ۳ (بند تعاریف و اصلاحات )استاندارد۱-۶۳۰۳ برای قطعات و موتورخانه و در بند های ۳-۱۸ و ۳-۲۹ به شرح زیر آمده است:

۳-۱۸  سیستم محرکه اسانسور:

سیستمی است شامل موتوری که آسانسور را به حرکت در آورده و یا از حرکت باز می دارد.

۳-۲۹  موتورخانه:

اتاقی است که ماشین یا ماشینهای سیستم محرکه و یا تجهیزات مربوطه در آن قرار دارند، الزامات موتورخانه آسانسور دربند ۶ استاندارد آسانسور ذکر شده است و در جاهایی در مورد روشنایی و پریز های موتورخانه الزامات مطرح بوده بعضی از شرایط به بندهای ۱۴ و ۱۶ استاندارد۱-۶۳۰۳ استاندارد (مقررات ایمنی ساختمان و نصب اسانسور قسمت اول- آسانسورهای برقی) ارجاع شده است.

 

رایج ترین عدم انطباق های ایجاد شده در موتورخانه:

یک – استفاده از نردبان غیر ثابت و عدم استفاده از محافظ نردبان : با استناد به بند ۶-۲-۲ :
به طور کلی بهتر است دسترسی اشخاص به موتورخانه و محل فلکه ها از طریق پله ها انجام گیرد و چنانچه نصب راه پله امکان پذیر نباشد . استفاده از نردبان تحت شرایط زیر ضروری می باشد:

  • الف- در معرض خطر لغزش و واژگون نباشد.
  • ب- در موقع قرار گرفتن در محل زاویه‌ای بین ۷۰ و ۷۶ درجه با افق داشته باشند ، مگر اینکه بصورت ثابت بوده و ارتفاعشان از ۱/۵ متر کمتر است.
  • پ- باید منحصراً بمنظور چنین استفاده‌ای بوده و همواره در مجاورت محل دسترسی نگهداری شوند، پیش بینی های لازم به این منظور ضروری می باشد.
  • ت- نزدیک به انتهای نردبان باید یک یا جند دستگیره که به‌سهولت قابل دسترسی باشند، قرار گیرند.
  • ث- پیش بینی نقاط اتصال قبل از گذاشتن نردبان باید صورت گیرد.
  • و همچنین بعضی از بازرسان با اسنتاد به استانداردهای پله ایمنی معتقد ند که پهنای پله نردبان حداقل باید ۱۵ سانتی متر باشد.

 

دو : استفاده از مواد لغزنده :

باید کف اتاق ها (موتورخانه)  از مواد غیر لغزنده ساخته شده باشد.

مهمترین عدم تطابق هایی که در موتورخانه آسانسور در بازرسی فنی مشاهده می شود عدم رعایت فواصل و ابعاد موتورخانه است و این مسئله به علت عدم تهیه نقشه و محاسبات آسانسور پیش از نصب است و با توجه به اینکه این مسئله قابل رفع نیست منجر ارجاع پرونده به کمیته فنی می باشد و این باعث می شود که تایید آسانسور در صورت تایید کمیته فنی یک تا دو ماه طول بکشد. درصورت عدم تایید کمیته فنی منجر به ایجاد تعییرات در موتورخانه وبعضا تخریب آن می شود.

سه : عدم رعایت فاصله ۷۰ سانتی متری جلو ی تابلو فرمان : طبق بند ۶-۳-۲-۱ در قسمت الف رعایت شرایط زیر الزامی است :

فضای جلوی تابلوهای کنترل و کابینت ها:

این فضا مطابق زیر تعریف می شود:

عمق فاصله اندازه گیری شده از سطح خارجی کابینت ها و پانل ها حداقل ۰/۷ متر باشد. این فاصله از محل جلوترین بر آمدگی ( مانند دستگیره ها) ، به ۰/۶ متر تقلیل می یابد. پهنا باید به اندازه پهنا ی کامل کابینت و یا ۰/۵ متر ( هرکدام بیشتراست) باشد.

لازم به ذکر است در صورتی که امکان تامین شرایط فوق نبود شرکت نصاب ملزم به ارائه عکس و نقشه جهت ارجاع پرونده به کمیته فنی می باشد.

چهار – عدم تامین فضای ۰/۵×۰/۶ متر مربع جهت سرویس کاری آسانسور : نصابان طبق قسمت های ب و پ بند ۶-۳-۲-۱ استاندارد ۱-۶۳۰۳ تامین فضا های زیر الزامی است :

ب – پیش بینی فضایی در موتورخانه که ابعاد حداقل ۰/۵ ×۰/۶ متر به منظور سرویس و بازدید قسمت های متحرک در نقاطی که ضرورت دارد، و در صورت نیاز راه اندازی اضطرار ی از آنجا صورت می گیرد

پ – راه های دستیابی به این فضا ها باید حداقل دارای پهنای ۰/۶ متر باشند و در جاهایی که بخشهای متحرک ندارد، این مقدار به ۰/۴ متر کاهش می یابد.

به علت ارجاع بالای پرونده ها به کمیته فنی آسانسور ، کمیته برای بندهای فوق با تبصره به شرح زیر تخفیف قایل شد:

در صورتی که گاورنر مجهز به حفاظ مناسب ودائم با ارتفاع حداکثر ۵۰ سانتی متر باشد کلیه ابعاد دسترسی می تواند ۳۰×۳۰ سانتی متر کاهش یابد.

پنج-عدم رعایت ارتفاع ۱۸۰ سانتی‌متری سقف موتورخانه: اهمیت این موضوع این است که پس از اجرای ساختمان قابل رفع نیست . طبق ۶-۳-۲-۲ باید فًاصله سکو تا سقف موتورخانه باید حداقل ۱۸۰ سانتی متر باشد:

در محل های تردد و کارکردن(موتورخانه) ، ارتفاع ناحیه باز نباید از۱/۸ متر بیشتر باشد، این ارتفاع از سطح زیرین نقاط پل های سقف تا نقاط زیر اندازه گیری میشود:

  • الف- کف منطقه در دسترس
  • ب- کف منطقه کارکرد

لازم به ذکر است که کمیته فنی در یک سال اخیر ارتفاع سقف هایی که زیر ۱۷۰سانتی متر باشند را قابل مطرح شدن در کمیته فنی نمی دانند و بازرس باید دستور تخریب را بدهد .

ششمین ، هفتمین و هشتمین عدم تطابق رایج موتورخانه، سه اشتباه در نصب درب های موتورخانه است که معمولاً بسیار زیاد در بازرسی اسانسور از نصب درهای موتورخانه دیده می شود.

شش : عدم رعایت ابعاد ۱۸۰×۶۰ سانتی متر درب موتورخانه

هفت : عدم رعایت جهت بازشدن درب موتورخانه : در بند ۶-۳-  ذکر شده که درب موتورخانه نباید به طرف داخل باز شود.

طبق ۶-۳-۳-۱استاندارد ۱-۶۳۰۳ رعایت موارد زیر الزامی است :

درهای ورودی موتورخانه آسانسور باید حداقل ۰/۶ متر عرض و ۱/۸ مترارتفاع داشته باشند و به طرف داخل باز شوند.

هشت : استفاده از قفل نامناسب برای درب : در نصب قفل درب موتورخانه رعایت بند های ۶-۳-۳-۳ و ۶-۴

۳-۳ الزامی است .

 

۶-۳-۳-۳

  • درها و دریچه های موتورخانه باید مجهز به قفل هایی باشند که دارای یک کلید بوده و بدون کلید از درون موتورخانه باز نشوند. قفل دریچه ها یی که برای دسترسی به وسایل هستند ، ممکن است از داخل قفل شوند.
  • ۶-۴-۳-۳ درها ودریچه ها باید مجهز به قفل هایی باشند که دارای یک کلید بوده و ازدرون بدون استفاده ازکلید باز شوند.

نه: عدم نصب کلید مستقل جهت روشنایی موتورخانه : در بعضی موارد به علت سهل انگاری روشنایی موتورخانه را مستقیماً از داخل جعبه سه فاز تامین می کنند.

طبق بند ۶-۳-۶ :

موتورخانه باید مجهز به روشنایی الکتریکی دائمی باشد، که حداقل بتواند با شدت ۲۰۰ لوکس نسبت به کف، روشنایی مناسب را تامین نماید. منبع تغذیه این روشنایی باید با بند ۱۳-۶-۱ مطابقت نماید.

ده : با وجود اینکه کلید مستقل جهت روشنایی موتورخانه تعبیه می شود ولی به علت عدم آگاهی نصابان آسانسور تامین برق کلید روشنایی موتورخانه مستقل از کلید صفر و یک جعبه نمی باشد . با استناد به بند ۱۳-۶-۱ :

تغدیه برق روشنایی کابین، چاه و اطاق های فلکه های موتورخانه باید از تغذیه سیستم محرکه مستقل باشند. این عمل می تواند یا بوسیله یک مدار جداگانه و یا از طریق اتصال به خط تغذیه سیستم محرکه قبل از ورود به کلید اصلی موضوع ۱۳-۴ انجام گیرد.

بند۱۴-۳ به شرح زیر است:

در موتورخانه ها، برای هر آسانسور باید یک کلید اصلی موجود باشد. این کلید نباید تغذیه مدارها به شرح زیر را قطع نماید:

  • الف- روشنایی کابین
  • ب- پریز نصب شده روی سقف کابین
  • پ- روشنایی موتورخانه
  • ت- پریز موتورخانه
  • ث- روشنایی چاه آسانسور
  • ج- زنگ اخبار

یازده : عدم انتخاب مکان مناسب برای نصب کلید روشنایی موتورخانه :

طبق بند ۶-۳-۶ : نصب کلید کنترل روشنایی در محل ورودی و نزدیک نقطه یا نقاط دسترسی و در ارتفاع مناسب باید انجام شود.

 

 

قابل توجه نصابان:

در موارد زیر باعث ارجاع پرونده بازرسی آسانسور به کمیته فنی می شود:

  • ۱- عدم تامین فاصله ۳۵ سانتی متر گاورنر نسبت به قطعات ثابت موتورخانه
  • ۲- ارتفاع کمتر از ۱۸۰ سانتی متر سکو تا سقف موتورخانه
  • ۳- عدم تامین فاصله ۷۰ سانتی متری جلوی تابلو ی فرمان
  • ۴- عدم تامین درب موتورخانه به ابعاد ۶۰ ×۱۸۰ سانتی متر

بررسی عدم انطباق های فواصل هوایی بین کابین و دیوار چاه آسانسور و بین کابین و وزنه تعادل و در نصب علایم و دستور العمل :

فواصل:

بحث فواصل هوایی بین کابین و دیوار چاه آسانسور و بین کابین و وزنه تعادل در بند ۱۱ استاندارد ۱-۶۳۰۳ ذکر شده است .

در ۱۱- ۱ کلیات آن به شرح زیر است:

فواصل تعریف شده دراین استاندارد نه تنها باید در هنگام انجام آزمون های قبل از بهره برداری بلکه در تمام دوره بهره برداری از آسانسور نیز برقرار بماند.

چهار عدم تطابق عمده در بازرسی آسانسور طبق استاندارد ۱-۶۳۰۳ در رابطه با فاصله ها :

  • اول: عدم رعایت حداکثر فاصله سیل درهای آسانسور و کابین: اکثر نصابان فاصله ۳۵ میلی‌متر آن را رعایت نمی کنند.

طبق بند ۱۱-۲-۲ استاندار۱-۶۳۰۳ : فاصله افقی بین لبه پایین درگاه کابین ولبه پایین درگاه طبقات نباید از ۳۵mm  تجاوز کند بنابراین رعایت فاصله لازم بین سیل در وکابین آسانسور الزامی است .

  • دوم: عدم رعایت فاصله حداقل ۵ سانتی‌متری. طبق ۱۱-۴ استاندارد ۶۳۰۳-۱ رعایت فاصله وزنه و کابین به شرح زیر است :

کابین ومتعلقات آن درفاصله حداقل ۰/۰۵ متری از وزنه تعادل ( در صورت وجود) و متعلقات مربوطه قرار گیرد.

  • سوم: عدم رعایت فاصله ۱۲ سانتی متر بین درب طبقات و کابین

طبق بند ۱۱-۲-۳: فاصله افقی بین درب کابین و درهای طبقات در حالت بسته و فاصله دسترس بین درها در تمام طول زمان عملکرد عادی نباید از ۰/۱۲ متر تجاوز کند.

  • چهارم – عدم نصب نرده یا حفاظ بر روی کابین: استاندارد EN81 نصابان آسانسور را ملزم می کند که اگر فاصله کابین با دیوار چاه آسانسور بیش از ۳۰ سانتی‌متر باشد بر روی سقف کابین حفاظ نصب کنند. اهمیت آن نیز کاملا مشخص است زیرا احتمال سقوط برای سرویس کار و نصاب وجود دارد.

 

علایم و دستورالعمل ها ی آسانسور:

بررسی رایج ترین عدم تطابق مشاهده شده در نحوه نصب و استفاده از علایم و دستورالعمل های غیر مجاز :

الزامات علایم و دستور العمل های آسانسور در بند ۱۵ استاندارد ۱-۶۳۰۳ ( استاندارد مقررات ایمنی ساختمان ونصب آسانسور قسمت اول – آسانسورهای برقی) بیان شده است.

یازده عدم تطابق رایج مشاهده شده در نصب علایم و دستور العمل های آسانسور شامل :

اول : استفاده از برچسب ها و دستورالعمل های اشتعال زا و قابل پاره شدن در موتورخانه: طبق استاندارد ۱-۶۳۰۳ دربند ۱۵-۱ نصابان ملزم به استفاده از دستور العمل و برچسب های غیر قابل پاره شدن و مواد بادوام غیر اشتعال زا کرده است :

تمام بر چسب ها، نکات و دستورالعمل ها باید خوانا بوده و قابل فهم باشد( در صورت لزوم توسط علایم یا نشانه ها نشان داده می شود) و همچنین باید غیر قابل پاره شدن بوده ، از مواد با دوام فلزی یا غیر اشتعال ساخته شود.

دوم : استفاده از زبان غیر فارسی در دستورالعمل و علایم نصب شده در موتورخانه و سایر قسمت هایی که علایم نصب شده است . در ادامه بند ۱۵-۱  استاندارد ۱-۶۳۰۳: (برچسب ها و علایم ) در محل قابل رویت قرار گیرد و به زبان فارسی نوشته شده باشد.

سوم: استفاده از پلاک ظرفیت غیراستاندارد .(استفاده از پلاک با ابعاد غیر استاندارد و مطالبی که خارج از الزامات استاندارد نصب می شود ) . مطابق با بند ۱۵-۲ -۱ استاندارد۱-۶۳۰۳ ویژگی پلاک ظرفیت به شرح زیر است:

  • بار اسمی آسانسور برحسب کیلوگرم و معادل آن برابر تعداد مسافر باید مشخص گردد . تعداد مسافر مطابق ۸–۲-۴ تعیین می شود که باید به صورت زیر باشد:
  • حداکثر ظرفیت………. حداکثر نفر ………..حداکثر کیلوگرم ……….
  • حداقل ارتفاع حروف و اعداد به کار رفته برای جلب توجه باید به قرار زیر باشد:

▪الف- ۱۰ میلی متر برای حروف بزرگ و شماره ها

▪ب- ۷ میلی‌متر برای حروف کوچک

چهارم: عدم ذکر شرکت نصاب بر پلاک ظرفیت داخل کابین : دربند ۱۵-۲-۲ استاندارد ۱-۶۳۰۳  نصابان آسانسور را ملزم رعایت اصول زیر کرده است:

اسم فروشنده و شماره مشخص کننده آسانسور (سریال ساخت) باید بر روی {پلاک ظرفیت} نشان داده شود.

پنچم : استفاده از شاستی های زرد و قرمز در کابین آسانسور . به جز شستی های استپ و زنگ کابین مابقی دگمه ها نباید به رنگ قرمز و زرد باشند . در بند ۱۵-۲-۳-۱  استاندارد ۱-۶۳۰۳ بیان شده است که:

۱۵-۲-۳-۱ شستی یا کلید توقف (  در صورت وجود) باید به رنگ قرمز باشد و با کلمه توقف مشخص گردد و جایی قرار گیرد که در استفاده از کلید اشتباهی پیش نیاید. شستی زنگ در صورت وجود باید به رنگ زرد باشد و باشکل زنگ مشخص شود. رنگ های قرمز و زرد نباید برای سایر دگمه های کابین به کار رود.

ششم : عدم رعایت همخوانی شستی کابین طبقه ای که محل ورود و خروج مسافر است.

بند ۱۵-۲-۳-۲ در قسمت الف استاندارد۱-۶۳۰۳ :

وسایل کنترل باید به وضوح نمایان گر نوع عمل خود باشند، برای این منظور موارد زیر توصیه می گردد:

الف- برای شستی های فرمان طبقات ، علائم و-۲- و۱- و۰ و۱و۲ و …… و غیره

هفتم : استفاده از علایم غیر صحیح برای دگمه باز کننده مجدد و دگمه بستن مجدد کابین: استفاده از علایمdoor open ,door close  طبق نصب علایم زیر طبق ۱۵-۲-۳-۲ قسمت ب و پ استاندارد الزامی است.

  • الف – برای دگمه باز کننده مجدد درب (در صورت و جود نشانه )
  • ب- برای دگمه بستن مجدد درب (در صورت وجود نشانه)

هشتم : عدم نصب اطلاعات صحیح روی سقف کابین :

طبق بند ۱۵- ۳ استاندارد ۱-۶۳۰۳ باید اطلاعات زیر را روی سقف کابین نصب شود.

الف- عبارت توقف (stop) بر روی یا نزدیک وسیله توقف ، به نحوی که احتمال بروز خطا در وضعیت توقف رخ ندهد.

  • ب- کلمات کارکرد عادی و بازرسی( رویزیون) بر روی یا نزدیک کلید عملکرد
  • پ- جهت حرکت، بر روی یا نزدیک شستی های مربوطه

کلیه علائم باید بند ۱۵-۱ به زبان فارسی باید نشان داده شود.

رایج ترین عدم تطابق های مشاهده در نصب علایم ودستور العمل های موتورخانه : نصب علایم هشدار به جای قسمت های بیرونی برروی قسمت های داخلی در موتورخانه و همچنین استفاده از کلمات و زبان خارج از استاندارد ۱-۶۳۰۳ بر هشدار در موتورخانه است که در بند ۱۵-۴ -۱ به صراحت محل نصب و زبان علایم هشدار به شرح ذیل مشخص کرده است:

۱-۴-۱۵  یک عبارت اخطار دهنده حداقل شامل موارد زیر:

«خطر: موتورخانه آسانسور، ورود کلیه افراد غیر مجاز ممنوع»

باید روی قسمت بیرونی درب ها یا دریچه ها که محل دسترسی به موتورخانه و اتاق قرقره ها می باشد.

عدم تطابق دیگر : عدم نصب صحیح دستور العمل حرکت دستی آسانسور و نمایش جهت حرکت کابین بر روی دیوار و فلاویل است که طبق بندهای ۱۵-۳-۴ و ۱۵-۴-۳-۱ دستور العمل نصب در موتورخانه باید دارای شرایط زیر باشد:

در محوطه داخلی موتورخانه نصب دستورالعمل های راهنما در ارتباط با از کار افتادن آسانسور و به ویژه چگونگی استفاده اضطراری از ابزار دستی یا برقی ، جهت حرکت دادن کابین و کلید باز کردن درب طبقات، به طور کامل و واضح ضروری می باشد. در بند ۱۵- ۴-۳-۱:

جهت حرکت کابین باید به وضوح روی سیستم محرکه نزدیک به چرخ دستی و چرخ طیار (فلاویل ) نشان داده شود. در صورتی که این چرخ طیار غیر قابل جدا شدن باشد، جهت ها می تواند روی خود چرخ مشخص گردد.

لازم به ذکر است که کلیه این دستور العمل ها طبق بند ۱۵-۱ باید بر روی صفحه ای غیر اشتعال زا و به زبان فارسی باشد.

نهم: عدم وجود پلاک مشخصات روی ضربه گیرها

طبق بند ۱۵-۸ : روی ضربه گیرها بجز ضربه گیر های از نوع ذخیره کننده انرژی باید پلاک مشخصات که موارد زیر را نشان دهد باشد:

  • الف- نام سازنده ضربه گیر
  • ب- علامت آزمون نوعی و مراجع آن

 

دهم :عدم وجود پلاک مشخصات روی قفل ها

طبق بند ۱۵-۱۳ : بر روی قفل ها باید یک پلاک مشخصات شامل موارد زیر نصب گردد:

  • الف- نام سازنده
  • ب- علامت آزمون نوعی و مراجع آن

 

یازدهم : عدم وجود پلاک مشخصات روی ترمز ایمنی

طبق بند ۱۵-۱۴ : بر روی ترمز ایمنی یک پلاک شامل موارد زیر نصب گردد:

  • الف- نام سازنده
  • ب- علامت آزمون نوعی ومراجع آن

درجه بندی IP یا حفاظت در برابر رطوبت و گردو غبار

جدول درجه بندی IP یا حفاظت در برابر رطوبت و گردو غبار بصورت تصویری مطابق جدول زیر می باشد که در آن عدد اول درجه حفاظت در مقابل ورود ذرات جامد و عدد دوم درجه حفاظت در مقابل نفوذ آب و رطوبت را بیان می کند.

مفهوم IP:

بر اساس استاندارد IEC60529 برای نفوذپذیری اجسام یک ضریب تعریف میشود به نام IP که مخفف عبارت International Protection  به معنی ضریب نفوذپذیری میباشد . به این معنا که هر جسم در برابر نفوذ ذرات مایع و جامد و گرد و غبار و …. از خود یک کیپ بودن و یا یک نوع حفاظتی دارد که این نوع حفاظت را با یک عدد دو رقمی مشخص میکنند و هرچقدر این عدد بیشتر باشد به این معنی است که آن وسیله کیپ تر و حفاظت بهتری نسبت به ذرات دارد.

این عدد دو رقمی در رقم یکان مشخص کننده نفوذپذیری در برابر مایع و در رقم دهگان به معنای میزان نفوذپذیری در برابر اجسام جامد و گرد و غبار است.

 

راهنمای حفاظت گرد و غبار و ضربه – مفهوم عدد IP

 

رقم دهگان:

۰ : بدون هیچ گونه حفاظت

۱ : برای اجسام بیشتر از ۵ سانتی متر حفاظت دارد

۲ : برای اجسام بیشتر از ۱.۲۵ سانتی متر حفاظت دارد

۳ : برای اجسامی مثل سیم و کابل بیش از ۲.۵ میلیمترحفاظت دارد

۴ : دارای حفاظت برای اجسام بالای ۱ میلیمتر

۵ : دارای حفاظت در برابر گرد و خاک ( اما باز هم امکان نفوذ هست که نیازمند فن میباشد )

۶ : دارای حفاظت بالا ، حتی در برابر گرد و خاک ( بالاترین و کاملترین حفاظت )

 

رقم یکان:

۰ : بدون هیچ گونه حفاظت

۱ : حفاظت در برابر ریزش و پاچش آب به صورت عمود

۲ : حفاظت در برابر ریزش و پاچش آب نهایتا تا زاویه ۱۵ درجه نسبت به عمود

۳ : حفاظت در برابر ریزش و پاچش آب نهایتا تا زاویه ۶۰ درجه نسبت به عمود

۴ : دارای حفاظت در کل ۳۶۰ درجه

۵ : دارای حفاظت در برابر نفوذ پذیری آب با فشار ( فشار ۳۰ کیلو پاسکال / سطح مقطع نازل ۶.۳میلیمتر)

۶ : دارای حفاظت در برابر نفوذ پذیری آب با فشار( فشار ۱۰۰ کیلو پاسکال / سطح مقطع نازل ۱۲.۵میلیمتر)

۷ : حفاظت حتی در برابر غوطه ور شدن در آب تا عمق ۱ متر

۸ : حفاظت در برابر غوطه ور شدن تا هر عمقی

یک استثنا : البته گاهی در ضرایب IP ضریب ۶۹K هم دیده میشود که این از یک استاندارد آلمانی به نام DIN40050_9 به علاوه استاندار IEC60529 این مجموعه اضافه شده و برای اجسامی که در معرض پاشش آب با فشار فوق زیاد با دمای خیلی بالا مثلا ۸۰ درجه هستند لازم است . برای صنایعی که نیاز به شست و شو زیاد دارد مثل وسایل نقلیه جاده ای یا میکسر سیمان و کامیون زباله و ….. دارا بودن این IP لازم میباشد .

رقم اول که بین ۰ تا ۶ است سطح حفاظت در برابر جسم سخت خارجی و نیز حفاظت افراد را مشخص می‌کند. رقم دوم بین ۰ تا ۸ است و میزان حفاظت را در برابر نفوذ آب (و نه هیچ مایع دیگر) مشخص می‌کند. هر چه این رقم‌ها بیشتر باشند میزان حفاظت بیشتر است.

مثال : IP65 6 به معنی حفاظت کامل بدون نفوذ گردو غبار ۵ به معنی عدم نفوذ در برابر پاشش آب از همه طرف (۳۶۰ درجه) بدون فشار. بسیاری از تجهیزات الکترونیکی باید در طول مدت استفاده در مواجه شدن با آلاینده‌ها، رطوبت و ضربه از خود مقاومت نشان دهند. کلاس IP مشخص‌کننده‌ی این موضوع است که تا چه حد می‌توان بدون در نظر گرفتن امنیت به مقاومت دستگاه اطمینان کرد.

شستی آسانسور

آسانسور یکی از اصلی ترین قسمت های یک ساختمان محسوب می شود که تمامی معماران و کارفرمایان همواره سعی کرده اند از به این قسمت از ساختمان بیشترین توجه را نمایند چرا که تمامی افراد ( ساکنین، میمهانان، کارکنان ) آن ساختمان ناگزیر به ورود به محیط آسانسور می باشند لذا بی دلیل نیست که این قسمت از ساختمان می بایست از با کیفیت ترین ، زیباترین و بادوام ترین قطعات باشد.

شستی آسانسور تنها قسمتی از آسانسور می باشد که افراد با آن تماس برقرار می کنند و حس می کنند، احساس افراد هنگام ورود به فضای آسانسور بسیار مهم بوده و مهندسین معمار و سازندکان ساختمان ها همواره سعی در ایجاد هماهنگی فضای داخلی آسانسور با سبک فضای داخلی و نمای ساختمان دارند.

آنچه چیزی که بیشتر در فضای داخل و خارج  آسانسور جلوه می کند شستی آسانسور می باشد ، شستی های آسانسور به عنوان اولین رابط کاربر آسانسور می باشد، در درجه اول کیفیت این قطعات باید به نحوی باشد که در طول عمر مفید مفید خود بیشترین کارآیی را داشته و مستهلک نشود به همین دلیل استفاده از متریال با کیفیت هنگام ساخت بسیار حائز اهمیت می باشد . در کنار کیفیت، زیبایی یکی از مهمترین مولفه می باشد که می تواند نگاه و احساس افراد را نسبت به ساختمان دگرگون سازد

جنس بدنه‌ی شستی طبقات آسانسور تولید شده در شرکت مدیا  از استیل ضد زنگ است که هم موجب زیبایی بیشتر شستی و هم موجب عملکرد بهتر و جلوگیری از خرابی و زنگ‌زدگی می‌شود. لازم به ذکز است آن قدر این مسئله مهم است که در نظر عموم، خوب و مرغوب بودن شستی های آسانسور (همچنین کیفیت و زیبایی درب و کابین و دکور آن) به منزله خوب و مرغوب بودن کل آسانسور تلقی می شود.

 

آسانسورهای هوشمند

آسانسورهای هوشمند

فناوری آسانسورهای هوشمند در حال افزایش است. بیش از ۱۲ میلیون آسانسور در سراسر جهان در حال کار هستند که هر روز بیش از یک میلیارد نفر را جا به جا می کند. این امر آسانسورها را به پرکاربردترین روش حمل و نقل (به مراتب پرکاربردتر از اتومبیل، هواپیما یا هر نوع وسیبه نقلیه ی دیگری) در جهان تبدیل کرده است. این روزها آسانسورهای ساختمان های هوشمند هم به آسانسورهای اسمارت (هوشمند) مجهز شده اندکه دارای فناوری های پیشرفته ای است که افزایش امنیت، بهره وری انرژی و مدیریت موثر جمعیت را به همراه دارد.

در چندین سال گذشته شاهد تحولات زیادی بوده ایم که مطمئناً آینده بازار سیستم هوشمند را رقم خواهد زد.

هوش مصنوعی ، سیستم های متصل به اینترنت و ابتکارات شهر هوشمند در این خلال یک انقلاب خلاقانه در سیستم آسانسور ایجاد خواهد کرد که منجر به نوآوری تکنولوژی های جدید خواهد شد.

گرایشات (ترندهای) آسانسورهای هوشمند درسال ۲۰۱۹

  • اتصال (اتصال به اینترنت): افزایش در اتصالات آینده ی آسانسورهاست. آسانسورهای هوشمند متصل به اینترنت به طور فزاینده ای رایج خواهد شد. تامین کنندگان آسانسور تقریباً نصب این مدل آسانسورها را شروع کرده اند. این فناوری با هشدار دادن به شرکت ها در مورد ایرادات زمانی که ظاهر می شوند یا در شرف توسعه هستند کار می کند و اپراتورهای آسانسور را قادر می سازد در هزینه و زمان تعمیرات صرفه جویی کند.
  • نگه داری پیش بینی ابر (Cloud Predictive Maintenance) : اطلاعات جمع آوری شده به ابر(Cloud) ارسال و آنالیز می شوند. اگر ناهنجاری عملیاتی شناسایی شوند، اطلاعات با تمام داده های قدیمی موجود از کل پایگاه داده آسانسور تامین کنندگان مقایسه می شود. بر اساس این مقایسه انجام شده مشخص می شود که آیا کدهای خوانده شده مشابه نشان داده شده اند که یک جزء در شرف شکست است یا خیر. همه ی این ها در عرض چند ثانیه انجام می شود و مهندسان خدمات پیام هایی را در دستگاه های هوشمند خود بلادرنگ دریافت می کنند که نشان می دهند کدام قطعات باید تعویض شوند. سپس مهندسان می توانند به طور موثر مشکل را قبل از خراب شدن آسانسورها حل و فصل کنند و در نتیجه زمان خرابی را کاهش می دهند. به طور مداوم تمام داده های آسانسور مانند زیر را بررسی و تجزیه و تحلیل می کند:

وضعیت همه ی اجزای تعبیه شده آن چگونه است؟

آسانسور چقدر سریع شتاب می گیرد؟

درب جقدر زود بسته می شود؟

رویال تاچ

 

  • پنل های تاچ تعاملی: تولید کنندگان در حال حاضر پنل های تاچ تعاملی را در آسانسورها برای سرگرمی مسافران، عملکرد نشانگر کابین، نظارت برسیستم و تکنولوژی تماس های ضروری به عنوان معیاری برای سرگرمی مسافران فراهم کرده اند.

 

  • آسانسورهای هوشمند بدون کابل: با کمک نوآوری های بین صنعتی، تامین کنندگان آسانسور آسانسورهای بدون کابل را توسعه داده اند که می توانند به صورت عمودی و افقی حرکت کنند. این آسانسورها معمولاً از پلاستیک تقویت‌شده با فیبر کربن ساخته شده‌اند و با موتورهای خطی کار می‌کنند که می‌توانند کابین‌ها را به سمت بالا و پایین، جلو و عقب و به چپ یا راست روی ریل‌های مغناطیسی حرکت دهند. آسانسورهای بدون کابل در مصرف انرژی کارآمد هستند و اثرات ردپای کربن را به طور چشمگیری کاهش می دهند.

 

  • فن آوری های آسانسور بصری: سازندگان آسانسور فناوری های آسانسوری بصری را برای افزایش تجربه کلی مسافران توسعه داده اند. فناوری‌های آسانسور بصری شامل گروه‌بندی هوشمند و مدل‌های مبتنی بر مقصد با زیبایی‌شناسی مدرن است. فناوری گروه‌بندی هوشمند مسافران را با گروه‌بندی بر اساس اولویت‌های طبقه/منطقه سازمان‌دهی می‌کند. به عنوان مثال، مسافرانی که به همان مقصد می روند تنها به آسانسورهایی اختصاص داده می شوند که به آن گروه از طبقات یا مناطق خدمات رسانی می کنند. این منجر به خدمات بسیار سریعتر و سازماندهی شده بسیار بهتری می شود، یعنی در یک ساختمان ۵۰ طبقه، این گروه بندی هوشمند می تواند زمان کلی سفر را در مقایسه با سیستم های معمولی تا ۴۰ درصد کاهش دهد. همچنین می تواند مصرف انرژی را تا ۲۷ درصد کاهش دهد.

 

  • فناوری ذخیره سازی و بازیابی خودکار خودرو: این از آسانسور و سایر سیستم های مرتبط برای حمل وسایل نقلیه با استفاده از سیستم های بالابر روباتیک استفاده می کند. این یک بازار دست نخورده است که اکثر تامین کنندگان اصلی آن را تحت تسلط ندارند. این تسهیلات به آسانسورهای پیشرفته و متصل برای اجرای کارآمد و مؤثر تأسیسات نیاز دارند. این فناوری با استفاده بهینه از فضا، حداکثر ظرفیت پارکینگ را ارائه می دهد، ایمنی خودرو را تضمین می کند و راحتی را برای مشتریان فراهم می کند. این سیستم های پارکینگ هم برای پروژه های نوسازی و هم برای پروژه های ساخت و ساز جدید استفاده می شود. فن‌آوری‌های پارک خودکار سازگار با محیط‌زیست هستند، زیرا موتورهای خودرو هنگام ذخیره یا بازیابی خودروها در این سیستم پارکینگ خاموش می‌شوند. علاوه بر این، حتی زمان جستجو برای فضاهای پارک به دلیل سیستم روباتیکی که هیچ گونه تعامل انسانی را شامل نمی شود، حذف می شود. این فناوری پارکینگ خودکار برای مناطق پرجمعیت، از جمله پارک‌های تجاری، ایستگاه‌های راه‌آهن، ایستگاه‌های مترو، ساختمان‌های اداری، مراکز تجاری، هتل‌ها و موارد دیگر مناسب است.

 

 

 

فضا های موتور و فلکه ها

آیتم دوم) فضا های موتور و فلکه ها:

۲_۱ )راه دسترسی به موتور خانه: الف) راه دسترسی به موتور و فلکه ها باید دارای روشنایی دائمی و ایمن و بدون ورود به مکان خصوصی باشد. ب) مسیر دسترسی به موتور و فلکه ها باید ترجیحا از طریق راه پله مشاع حفاظدار باشد. در صورت عدم وجود راه پله میتوان از نردبان در مسیر موتور خانه استفاده کرد.

*نردبان نباید بیشتر از ۴ متر باشد.

*نردبان باید در محل خود ثابت باشد.

*نردبان هایی که ارتفاعشان بیش از ۱.۵ متر هستند باید با زاویه ای ۶۵ الی ۷۵ درجه نصب شوند به طوری که امکان سر خوردگی نردبان وجود نداشته باشد.

* عرض نردبان حداقل ۳۵ سانت و عمق هر پله آن نباید از ۲.۵ سانت کمتر باشد.

*در صورتی که از نردبان قائم استفاده میشود باید حداقل فاصله بین پله ها و دیوار پشت نردبان،۱۵ سانت باشد.

*در کنار بالاترین پله های نردبان باید حداقل یک دستگیره وجود داشته باشد.

*در محدوده ۱.۵ متری اطراف نردبان، باید امکان سقوط افراد بیش از ۴ متر وجود نداشته باشد.

 

 


مطلب مرتبط:

موتورخانه آسانسور


 

۲_۲) ماشین آلات داخل موتور خانه:

*کف و دیوار و سقف موتور خانه: موتورخانه باید شامل دیواره غیر سوراخ دار و سقف با قابلیت تحمل ۱۵۰۰ کیلوگرم وزن و کف با مصالح غیر لغزنده غیر غبار زا باشد و همچنین موتور خانه نباید برای موارد غیر آسانسوری به جز تهویه گرمایشی یا سرمایشی ،سیستم اطفا حریق باشد

. *ارتفاع موتورخانه: حداقل ارتفاع کاری موتور خانه باید ۱.۸ متر با رواداری ۵ سانت باشد.

* فضای افقی جلو تابلو ها: فاصله اندازه گیری شده از سطح بیرونی تابلوهای فرمان و برق، حداقل ۷۰ سانت با رواداری ۵ سانت باید باشد.

*فضای افقی کنار تابلوها: فاصله کنار تابلو ها باید ۵۰ سانت یا عرض کامل تابلو فرمان یا عرض کامل تابلو برق(هر کدام که بزرگتر باشد) باشد.

*فضای سرویس جلو فلایویل موتور: فضای افقی باز با حداقل ابعاد ۵۰ در ۶۰ سانت برای نگهداری و بازرسی قطعات متحرک موتور خانه باید مهیا گردد.در صورتی که این فضا مهیا نباشد،با نصب حفاظ ایمن قابل باز شدن،میتوان این فضا را به ۳۰ در ۳۰ سانت کاهش داد.

*عرض راه های دسترسی به فضای سرویس در موتور خانه: عرض راه های دسترسی به فضای های باز باید حداقل دارای پهنای ۵۰ سانت با رواداری ۱۰ سانت باشد.در جاهایی که قطعات متحرک وجود ندارد تا ۴۰ سانت با رواداری ۱۰ سانت قابل کاهش می باشد. توجه: در صورتی که عرض معبر راه های دسترسی به فضای های سرویس به علت وجود گاورنر یا نفوذ قسمتی از شاسی موتور کاهش یافته باشد و گاورنر و این قسمت از شاسی ارتفاعی کمتر از ۵۰ سانت و عمق کمتر از ۳۵ سانت داشته باشد به گونه ای که به راحتی امکان عبور از روی آن میسر باشد می توان مشروط به پوشش گوشه های تیز شاسی موتور و پوشش حفاظ ایمن برای گاورنر، مورد را بلامانع دانست.

*فاصله عمودی باز بالای قطعات متحرک باید حداقل ۳۰ سانت باشد.

*پله و نرده محافظ در داخل موتور خانه: در صورتی که کف موتور خانه دارای تعدادی سطوح با اختلاف تراز بیشتر از ۵۰ سانت باشد،باید پله داشته باشد و اگر ارتفاع سکو بیش از ۷۰ سانت باشد باید نرده محافظ به ارتفاع حداقل ۷۰ سانت در نظر گرفته شود. *درب ورودی موتور خانه: عرض درب ورودی موتورخانه باید حداقل ۶۰ سانت و ارتفاع حداقل ۱۸۰ سانت با رواداری ۵ سانت بوده و همچنین باید به سمت بیرون موتور خانه باز شود. درب ورودی موتور خانه باید مجهز به قفل هایی باشند که با کلید باز شوند و بتوان بدون کلید از داخل موتور خانه درب را باز کرد.

*سوراخ های سکو: سوراخ های سکوی موتور خانه باید دارای لبه به ارتفاع ۵ سانت از کف تمام شده سکو باشد.

*تهویه موتور خانه: موتور خانه باید دارای تهویه به فضای باز باشد و همچنین سایر تهویه های مربوط به ساختمان نباید وارد موتور خانه و چاه آسانسور شود.

*روشنایی و پریز موتور خانه: موتور خانه باید دارای روشنایی برق دائم با حداقل ۲۰۰ لوکس در کف باشد به طوری که تغذیه آن از تغذیه آسانسور مستقل باشد.این منبع تغذیه را میتوان از مدار جداگانه ساختمان و یا از طریق اتصال به فاز قبل از ورود به کلید اصلی تابلو برق گرفت.کلید روشنایی باید در داخل و در دیوار مخالف لولا درب ورودی در ارتفاع ۱۱۰ سانت از کف تمام شده موتور خانه نصب شود. همچنین باید حداقل یک پریز با تغذیه ذکر شده نصب شود.

*قلاب سقف موتور خانه: برای جا به جایی تجهیزات در موتورخانه باید یک یا چند قلاب نصب شود. باز مجاز قابل تحمل آن که حداقل ۱۵۰۰ کیلوگرم میباشد توسط پلاک رو آن نوشته شود.